علی المومن نویسنده عراقی از یارانه‌های دولتی در ایران شگفت زده شد و نوشت:
م.م جوان عراقی ۴۰ ساله‌ای است که ازدواج کرده و ۳ فرزند دارد. او در شهر مشهد زندگی می کند.
به خاطر آنکه مادرش ایرانی است تابعیت ایران را بدست آورده است.
او به خانه من در نجف آمد و صحبت‌های طولانی از اوضاع زندگی و خدمات در ایران شد و گاهی با اوضاع خدمات در سوئد و امارات مقایسه می‌کرد چون در سابق سه سال در استکهلم و دو سال در دبی زندگی کرده بود.
م.م می‌گوید که دولت ایران به هر شهروند ایرانی چه فقیر و چه پولدار ماهیانه مبلغی معادل ۳۰۰ هزار تومان کمک می‌کند و چون خانواده او پنج نفره است ماهیانه یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند که معادل ۴۰ دلار آمریکاست.
فکر می‌کردم این مبلغ بسیار ناچیز است و اصلا چیزی نیست. اما م.م مرا شگفت زده کرد که این مبلغ برای پرداخت همه خدمات دولت کافی است. رقم‌هایی که باورش سخت است بدین قرار می‌باشد:
۱- قبض برق بدون قطعی یک ثانیه و بدون محدودیت یا جیره بندی میانگین ماهیانه ۱۲۰ هزار تومان که مساوی است با ۳ دلار و ۲۰ سنت
۲- قبض آب بدون قطعی یا جیره بندی با میانگین ماهیانه ۸۰ هزار تومان که این مبلغ مساوی ۲ دلار و ۱۰ سنت است
۳- قبض گاز یعنی لوله کشی گاز در منزل که مثل لوله کشی آب است (ایرانی‌ها اصلا چیزی به نام کپسول گاز نمی‌شناسند) با میانگین ماهیانه ۱۱۰ هزار تومان مساوی ۳ دلار
۴- قبض تلفن شامل آبونمان استفاده داخلی با مصرف معمولی با میانگین ماهیانه ۳۰ هزار تومان که معادل ۸۰ سنت است
۴- هزینه اینترنت وای فای ۹۰ هزار تومان در ماه معادل دو دلار و ۶۰ سنت
۵- هزینه موبایل برای ۳ خط متعلق به او و همسر و پسر بزرگش با میانگین ماهیانه ۹۰ هزار تومان معادل دو دلار و ۶۰ سنت
۷- هزینه اینترنت برای سه خط موبایل متعلق به او و همسر و پسرش ماهیانه ۶۰ هزار تومان معادل یک دلار و ۸۰ سنت
۸- هزینه بنزین خودرو شخصی برای چهار بار بنزین زدن با قیمت آزاد ۴۲۰ هزار تومان به میانگین ماهیانه که مساوی ۱۱ دلار است. قیمت آزاد هشت سنت برای هر لیتر. دولت ایران برای هر خودروی شخصی ماهیانه ۶۰ لیتر بنزین سوبسید دار می‌دهد با مبلغ ۱۵۰۰ تومان برای هر لیتر معادل ۴ سنت که ارزانترین بنزین در جهان است یعنی دولت به هر خودرو ۶۰ لیتر ماهیانه بنزین می‌دهد معادل ۵ دلار. اما خرید بنزین با قیمت آزاد یعنی ۸ سنت در هر لیتر نامحدود و بدون جیره‌بندی است
۹- هزینه بیمه بهداشتی برای پنج نفر ماهیانه ۳۰۰ هزار تومان معادل ۸ دلار که انواع عمل جراحی و مداوا و دارو و رادیولوژی و سونوگرافی را پوشش می‌دهد
و بدین ترتیب مجموع آنچه م.م ماهیانه برای پرداخت هزینه برق و گاز و ارتباطات و اینترنت و بیمه و معالجه و بنزین می‌پردازد حدود یک میلیون و سیصد هزار تومان است معادل ۳۴ دلار آمریکا که ۲۰۰ هزار تومان کمتر از مبلغ کمک ماهیانه دولت است. یعنی مبلغ یارانه که دولت به همه شهروندان می‌دهد همه هزینه‌های خدمات دولتی را پوشش م‌دهد و قسمتی هم زیاد می‌آید یعنی دولت ایران عملا همه این خدمات را مجانی به ملتش عرضه می‌کند و چنین حالتی در کل کشورهای دنیا بی‌نظیر است از جمله کشورهای پیشرفته غربی و کشورهای ثروتمند عربی. به این خدمات باید کمک دولت به بخش های آموزش تامین اجتماعی و تفریح را افزود.
آنطور که م.م می‌گوید بعضی از ایرانی‌ها قدر نعمتی که در آن هستند را نمی‌دانند و اگر فقط یک روز در کشور دیگری زندگی کنند ارزش کشورشان را خواهند فهمید. در مقابل رسانه‌های عربی و غربی تصویر موهوم سیاهی از اوضاع ایران نشان می‌دهند گویی از کشوری در مریخ سخن می‌گویند.
ترجمه لیبانیران©️
دیدگاه‌ها (۴)
یه نفر
۲۹ آذر ۰۱ ، ۲۲:۵۸
جالبه تا حالا اینطوری به موضوع نگاه نکرده بودم، البته بعضی خانواده ها یارانه نمی گیرن،
پاسخ:
۳۰ آذر ۰۱، ۱۲:۳۲
س.قاسم موسویان
۱۱ دی ۰۱ ، ۰۵:۱۵
البته در مقاله فوق همانطور که شما اشاره کردید, به موضوع اجاره مسکن, رفت و آمد و بسیاری هزینه های دیگر اشاره نشده است.البته موضوع زندگی خارجی ها در ایران فرق دارد.نرخ برابری دلار در برابر ریال به کمترین مقدار آن رسیده است. در حالیکه عراقی ها و یا لبنانی های ساکن ایران که عمدتا از طریق خارج برایشان پول انتقال می یابد بعضی از این مشکلات را در نمیکنند. علاوه بر این سیستم ناعادلانه استخدامی است. ولی به شخصه دوستی عراقی داشتم که عشق مهاجرت به اروپا را در سر می پرواند, با توجه به وضعیت زندگی اش, که خودش مغازه بدلیجات در نزدیکی بازار عراقی ها را داشت و خانومش هم آرایشگاه زنانه داشت, دوستانه گفتم همه جا آسمان همین رنگ است و اگر برای تفریج میخواهد سالی چند بار میتواند به خارج سفر کند و تفریح کند و برگردد. ولی گوش شنوا نداشت و همه چیز را فروخت و رفت و حالا در یکی از کشورهای شمال اروپا مشغول نقاشی ساختمانی است.
و یا اینکه در دانمارک, احزاب راستگرا محلات مسلمان نشین را ایزوله میکنند و یا در سوئد, به روایت شاهدپناهنده سوری, به دلیل اینکه نتوانسته بود از هزینه های فرزندانش فائق آید, حضانت فرزند کوچک اش را به یک زوج همجنس گرا داده بودند. ولی تمام این ها دلیلی نمیشود که مشکلات داخلی را نبینیم و صورت مساله را به دلیل وجود مشکلات و تبعیضات در کشورهای دیگر نادیده بگیریم.
متاسفانه امری که در ایران بیشتر از همه به چشم میخورد, عدم وجود عدالت در پرداخت امور اداری و کاری از سوی کارفرمایان است. متاسفانه از زمان برداشته شدن یارانه ها, قیمت ها روزانه بالا می رود و وظیفه دولت ها حداقل اینست که قیمت یکسری اقلام ضروری مانند لبنیات,نان,شکر,برنج,دارو, پوشاک نوزاد که عمدتا تولید داخلی هستند حداقل ثابت بماند تا به قشر کارگر فشار وارد نیاید. ولی مثلا شیر در سال 94, هزار تومان بود و حالا 15 هزار تومان و چنین وضعیتی برای قشر کارگری واقعا ناراحت کننده است.
با تمام احترامی که برای سایت شما قائل ام, اما این مقاله در حقیقت ایران با روتوش بود, معضلات اقتصادی, منجر به معضلات فرهنگی و اجتماعی میشود و چنین وضعیتی در کنار اقلیت مرفه و اکثریت فقیر برای بسیاری از مردم قابل تحمل نیست. فقط کافی است که کمی در محلات فقیر نشینی همانند خزانه و صالح آباد و ... قدم بزنید شاهد فروش و استعمال مواد مخدر و یا پیشنهادات تن فروشی دختران و زنان خواهید بود.اگر میزان کمک های نقدی دولت کافی بود شاهد چنین معضلاتی نبودیم.وضعیت تبعیض به صورتی است که به عنوان مثال از مقصد راه آهن به سمت حومه و جنوب, عمدتا از اتوبوس های فرسوده استفاده میشود و جای سوال اینست که آیا عدالت اصیل علوی طاقت دیدن چنین تبعیضاتی را دارد؟
سامان زبردست
۰۲ بهمن ۰۱ ، ۰۹:۰۵
فقط یه آدم بیشرف میتونه همچین متنی رو تهیه کنه و یه آدم بی سواد میتونه انتشار بده
اینجوری به دلار آمریکا حساب میکنید میخواید بگید هزینه های زندگی تو ایران ناچیزه، برید دستمزد ساعتی آمریکایی ها رو هم سرچ کنید تو گوگل
پاسخ:
۳ بهمن ۰۱، ۱۴:۰۵
مارتین
۲۰ مهر ۰۲ ، ۰۹:۳۵
تمام اعداد ارقامش کاملا واقعی هس
بی شرف همه را ب کیش خود پندارد