جدعون لیفی تحلیلگر سیاسی و اقتصادی رژیم صهیونیستی در بزرگترین روزنامه رژیم موقت نوشت: فلسطینی ها از بهترین ملتهای جهان هستند که برای دفاع از حقوق خود پس از 70 سال بسیج شدند انگار همگی یک نفر هستند.
ما هر 3 روز 912 میلیون دلار بابت پرواز هواپیماها و هزینه موشکهای پاتریوت و سوخت خودروها و استفاده از مهمات ضرر می دهیم. جدا از توقف تجارت و پایین آمدن بورس و توقف عمده موسسه ها و ساختمان سازی و مرگ ماکیان در مرغداری ها که ده ها میلیون دلار ضرر است و توقف برخی فرودگاه ها و خطهای قطار و هزینه خوراک افرادی که به پناهگاه می روند، علاوه بر آن تخریب خانه ها و فروشگاه ها و خودروها و کارخانه ها به خاطر موشکهای مقاومت.
ما در برابر جنگی قرار گرفته ایم که مدیرتش به دست ما نیست... و قطعا پایانش هم دست ما نیست خصوصا که شهرهای عربی در اسراییل پس از آنکه فکر میکردیم هدف فلسطینی خود را گم کرده اند، در این انقلاب عمومی علیه ما همه را غافلگیر کردند...
این هشدار شومی برای دولتی است که سیاسیونش تاکید کردند محاسباتشان غلط بوده و سیاستهای آنها نیاز به افقی دورتر از آنچه فکر می کردند دارد...
آنها واقعا صاحب زمین هستند و چه کسی بجز صاحب زمین با این شدت و این گردنکشی و مبارزه طلبی، با مال و جان و فرزندانش از آن دفاع می کند؟
من به عنوان یک یهودی دولت را به چالش میکشم که به اندازه آنان تعلق و تمسک و ریشه داشتن به زمین داشته باشد، تازه بعد از آنکه با کشتار و زندان و محاصره و جداسازی و ترویج مواد مخدر و افکار پوچی که مثل الحاد و تشکیک آنها را از دینشان دور کند بیچاره شان کردیم... اما عجیب اینکه ممکن است یکی از آنها معتاد باشد اما برای دفاع از سرزمینش بپا می خیزد انگار روحانی معمم است که صدای الله اکبرش بلند است...
ارتش کشورها با تمام تجهیزاتشان جرات آنچه مقاومت فلسطین در زمان اندک انجام داد ندارند، پرده از سربازان اسراییلی که شکست نمی خورند فرو افتاد و کشته و ربوده شد، و چون اسراییل طعم موشکهای مقاومت را چشید بهتر است از خیال خام اسراییل کبیر بیرون بیاییم و باید فلسطین حکومتی در همسایگی ما داشته باشد که با ما در صلح باشد و با آن در صلح باشیم و فقط این بقای ما را برای چند سال در این زمین تضمین می کند و عقیده دارم حتی پس از هزار سال، تازه اگر توانستیم ده سال پیش رو به عنوان دولت یهودی ادامه دهیم، روزی می رسد که باید تمام تقاص را پس دهیم. فلسطینی دوباره و دوباره و دوباره متولد می شود و روزی سوار بر مرکبش به سوی تل آویو می آید.
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.