بین لبنانی‌ها مشهور هست که ما ایرانی‌ها خونسردیم. می‌گویند ایرانی بارد. یعنی ایرانی خونسرد هست. می‌گویند ما با پنبه سر می‌بریم، در کارها عجله نمی‌کنیم و صبر و حوصله و پشتکار داریم، مثال همیشگی آنها هم این است که ایرانی ها یکسال می‌نشینند و قالی می‌بافند.

از طرف دیگر ایرانی‌هایی هم که با لبنانی‌ها کار کرده‌اند می‌گویند لبنانی‌ها از ما خونسردتر هستند و کار را پیش نمی‌برند.

هر دو طرف نکاتی را باید توجه کنند. عمدتا لبنانی‌ها مثل بقیه عرب‌ها سریع واکنش نشان می‌دهند. سریع صدایشان بالا می‌رود و غوغا می‌کنند و بعد تمام می‌شود. این موضوع نه فقط در رفتار اشخاص یا دعواهای خیابانی، که در سیاست و تجارت هم همین است. تبلیغات زیاد و زیبا می‌کنند و برو بیا راه می‌اندازند و جو می‌دهند اما ممکن است بعد مدتی کار بخوابد.

از طرف دیگر در لبنان هزار مشکل هست که مردم روزانه با آنها دست به گریبان هستند و نمی‌شود مثل ایران یا کشوری با ثبات، آنها را به حساب نیاورد. همین که آب و برق مردم قطع می‌شود، راه و خیابان با اعتراض و اعتصاب یا دعوا قطع می‌شود، محاسبات شخص را به هم می‌زند و سر موقع نمی‌تواند حاضر شود.

یکی از دوستان دیپلمات شکایت داشت که کارمندان لبنانی، ول می‌کنند به شهر وروستای خود می‌روند. می‌داند فردا کار داریم، شب می‌رود جنوب، صبح دیر می‌آید. خب این دوستان توجه ندارند که لبنان ایران نیست، سیستم حمل و نقل عمومی مناسبی ندارد، نباید انتظار داشته باشند کارمندشان مثل یک کارمند ایرانی در ایران کار کند. فرار از بیروت و پناه بردن آخر هفته به شهر و روستای خود برای استراحت و آرامش، از قدیم وجود داشته و در گزارشهای امام موسی صدر و شهید چمران هم دیده می‌شود.

لبنانی‌ها هم باید بدانند ایرانی‌ها خونسرد و بیخیال نیستند، برنامه و روال کاری دارند و انتظار دارند طرف مقابل کار انجام دهد نه اینکه با کوچکترین کمبود و کاستی کار را متوقف کنند.

اما یادمان نرود، بدقولی تعمیرکار و لوله‌کش و غیره، تقریبا همه جای جهان هست و نباید بابت آن کل مردم را بدقول و بیخیال نامید.