در دهه ۶۰ میلادی در حالیکه آمریکا و شوروی رقابت سختی بر سر فضا وجود داشت، دانشجویان ریاضی و فیزیک دانشگاه هایکازیان بیروت زیر نظر استاد خود و با همکاری ارتش لبنان به تحقیقات پیرامون دانش موشک و سوخت جامد پرداختند. این پروژه با حمایت مالی نماینده مرحوم، امیل بستانی آغاز شد. وی مبلغ ۷۵۰ لیره لبنان کمک کرد که هر دلار در آن زمان معادل ۳.۱۵ لیره بود.
یگان مهندسی ارتش لبنان سکوی پرتاب برای موشکی که دانشجویان در حال توسعه آن بودند را ساخت و تجهیزات و مواد لازم را فراهم کرد.
 در آوریل سال ۱۹۶۱ پس از بارها تجربه ناموفق، موشک یک مرحله ای به طول ۱۷۵ سانت و وزن ۱۲ کیلوگرم به ارتفاع یک کیلومتری شلیک شد و پس از بهسازی آن در ۱۵ ماه مه ۱۹۶۱ موشک دیگری به طول ۱۴۰ سانت و وزن ۱۳ کیلوگرم به ارتفاع ۲.۳ کیلومتری پرتاب گشت.
در پی این موفقیت ها، رییس جمهور لبنان فواد شهاب ده هزار لیره لبنان در سال ۱۹۶۱ در اختیار دانشجویان قرار داد. در سال ۱۹۶۲ هم مبلغ ۱۵۰۰۰ لیره به آنها تخصیص یافت و ارتش لبنان هم ۲۵ هزار لیره هدیه داد. دانشجویان دانشگاه هایکازیان و برخی علاقمندان با پشتیبانی مالی محدود وزارت علوم اقدام به تاسیس باشگاه موشکی لبنان نمودند و پروژه را جلو بردند. آنها توانستند موشکهای دو و سه مرحله ای طراحی و شلیک کنند که به نام موشک های ارز ۱ تا ۶ ثبت شد. این موشکها بین ۲۶۰ سانت تا ۷ متر بوده و وزنشان بین ۴۶ تا ۱۲۵۰ متفیر بود. آنها به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵۰ کیلومتری دست یافتند.
در سال ۱۹۶۴ بدون هیچ علت یا توجیهی تمام تجربیات متوقف شد و دانشجویان را مجبور کردند فقط بحث های نظری داشته باشند. بعد ها مشخص شد شارل دوگل به عنوان دوست شخصی رییس جمهور لبنان، به وی «پیشنهاد» کرد شما قدرت علمی خود را نشان دادید! بهتر است لبنان رابه خطر نیندازید! وی به توصیه او عمل کرد. آمریکا به سرعت به استاد و دانشجویان پروژه بورسیه داد و به آنها تابعیت اعطا کرد. به نظر می رسد علت اساسی این توقف ناگهانی، ناراحتی رژیم صهیونیستی از این پروژه بوده چنانچه در افکار عمومی و رسانه های این رژیم بشدت صدا کرد. دوگل هشدار داده بود اگر آزمایشان متوقف نشود اسراییل به لبنان حمله خواهد کرد.
در ماه نوامبر ۱۹۶۴ در زمان ریاست شارل حلو وزارت پست، تمبر یادبود روز استقلال را با تصویر موشک ارز منتشر کرد.