استفاده از این مطلب صرفا با ذکر منبع مجاز است.

هرچند در ایران نگاه خوبی به روسیه، این کشور همسایه، و رقیب در منافع و منابع و اراضی وجود ندارد و در طول تاریخ سابقه خوبی برای خود باقی نگذاشته است اما در نگاه تحلیلگرانه و روابط بین الملل، نگاه کردن به قضایا با عینک خوب و بد یا حب و بغض شخصی جایی ندارد.
سوریه تنها کشور عربی بود که در طول جنگ تحمیلی با ایران رابطه خوبی داشت. شاید بگویید لیبی هم به ما کمک کرد. اما باید بدانید کمک آنها بدون راهنمایی و صرفا با فروش برخی قطعه ها همراه بود. ضمن اینکه به منافقین هم در همان موقع سلاح و کمک می رسانده است. نظام سوریه برخلاف بیشتر کشورهای عربی و آفریقایی، نظام جمهوری بود. هرچند برای ما، این جمهوری موروثی خنده دار به نظر می آمد اما برای مردم این کشور قابل قبول و محبوب بوده است. محبوبیت بشار اسد و پدرش را وقتی ساکن لبنان شدم و با سوریه ای ها مواجه شدم فهمیدم.

سوریه مقاوم

سوریه تنها کشور عربی است که از جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی تا کنون، هنوز در وضعیت مبارزه و آمادگی قرار دارد و مانند برخی دیگر از جمله مصر و قطر و رژیم اشغالگر آل سعود در شبه جزیره عربی، رابطه دوستانه با آن دولت جعلی برقرار نکرده است. حمایت تمام و کمال سوریه از حزب الله و مقاومت در لبنان، باعث شد آمریکا و رژیم اشغالگر قدس، ادامه ی نقشه ی شکست خورده خود را اجرا کنند؛ نقشه دم مار. این نقشه که با هدف نابود کردن ایران طراحی شده بدین شکل است که ابتدا با قطع کردن اجزای ضعیف تر مار (یعنی ایران!) آنرا تضعیف کرده و سپس به سر آن حمله ور می شوند. گام اول این نقشه، نابودی حزب الله لبنان بود. جنگ 33 روزه سال 2006 که قرار بود در ماه های سپتامبر و اکتبر آغاز شود و اطلاعات کاملی از تمام پادگانها و مقر های حزب الله و فرماندهان آن جمع آوری شده بود، با پیشدستی حزب الله به شکست انجامید و پس از 33 روز بدون دستیابی به هیچ هدفی آتش بس اعلام شد.
گام دوم نقشه دم مار، سوریه بود. با ایجاد یک انقلاب رنگی سازمان یافته توسط بنیادهای دموکراسی آمریکا، به سرعت تروریستهای خارجی وارد ماجرا شدند و با انجام جنایات و آدمکشی ها و دزدی های فراوان، باعث شدند اغلب کسانی هم که با نظام سوریه مشکل داشتند، به جبهه نظام برگردند. تلاش آمریکا برای ورود مستقیم به جنگ در سوریه هم با عکس العمل محکم روسیه، ایران و حزب الله به شکست انجامید. با شکست چندباره آمریکا در ارسال تروریست ها با عنوان مبارزان معتدل! آمریکا از رسیدن به اهداف نظامی و سیاسی در سوریه ناکام ماند و تنها به اهدافی مانند فروش سلاح، پایین آمدن قیمت نفت و ایجاد فتنه و تفرقه بین مسلمانان دست یافت.
در زمانی که ایران در پرونده هسته ای درحال مذاکره بود، هر بار چند ماه پیش از هر مذاکره، آمریکا تلاش می کرد با تقویت تروریستها در زمین سوریه، برگ برنده بیشتری در مذاکرات برای خود دست و پا کند. هرچند ایران بارها اعلام کرده بود تنها در پرونده هسته ای با آمریکا رو در رو شده و پرونده های دیگر ربطی به این مذاکرات ندارد اما تمام تحلیلگران آمریکایی و منطقه ای بر این باورند که همه این جریانات با هم مرتبط است. برخی از تحلیلگران از مدتها قبل پیش بینی کرده بودند که با رسیدن ایران و امریکا به هر نوع توافقی، کشورهای حامی تروریسم مثل عربستان و قطر دست به اقدامات تروریستی در سطح وسیع بزنند. که این پیش بینی با حمله عربستان به یمن به واقعیت رسید. یمن بدون دخالت و خواسته ایران به ناگاه جزو برگ برنده های ایران درآمده بود. حتی دولت ما به انقلابیون پیام داده بود که لطفا ماجرا را بزرگ نکنید تا به پرونده هسته ای ما صدمه ای نخورد! جالب است ایران در جریان یمن دخالتی نداشت و کمکی نکرده بود اما به اسم اینکه ایران یمن را اشغال کرده، به یمن حمله کردند و ایران را عامل مشکلات یمن دانستند.

روسیه در سوریه

در تمام این چند سال، حزب الله بار سنگینی در مبارزه با تروریستها به دوش کشید، گاهی بیشتر از آنچه ارتش سوریه به دوش می کشید. با ورود روسیه به جنگ علیه تروریستها در سوریه، اتفاقات جدیدی رقم خورد.
روسیه در بهترین وقت ممکن وارد جنگ شد. هرچند بدون اجازه شورای امنیت سازمان ملل دست به این اقدام زد اما هیچ کشوری نتوانست مخالفت جدی ابراز کند. دخالت روسیه در شرایطی انجام شد که آمریکا اعتراف کرد علیرغم صرف میلیونها دلار برای تربیت آنچه آنها را مخالفان معتدل می خواند، تنها 5 نفر توانسته برای خود نگه دارد. ارتش به اصطلاح آزاد سوریه هم در حال مذاکره با ارتش سوریه است تا تسلیم شود. جالب است حقوق عقب افتاده این پنج سال را از ارتش سوریه طلب کرده اند!

با شکست سیاست های آمریکا و نداشتن گروه قوی در میدان عمل، راه برای روسیه هموار شد. آمریکا ناوگان دریایی خود را خارج کرد و نشان داد قصد ندارد جلوی اقدام روسیه را بگیرد.

اروپا هم سرگرم مشکلات مالی خودش است و از طرف دیگر، مشکل مهاجران سوریه، بر مشکلاتشان افزوده است.

عربستان هم در گرداب یمن دست و پا می زند و نتوانسته از پس قبایل یمن و ارتش این کشور برآید. مشکلات اقتصادی و کمبود بودجه ناشی از تزریق مالی به جبهه های مختلف و حمایت از تروریستها در عراق و لبنان و سوریه و مصر از یکسو، و مشکلات داخلی و رقابت های پنهای داخل سلطنت از سوی دیگر، و همچنین تبعات فاجعه منا و سقوط جرثقیل در مکه که عمق بی کفایتی آل سعود را به جهانیان نشان داد و اعتراض کشورهای مختلف را برانگیخت، توان هر مخالفتی را در قبال هجوم روسیه از آن گرفته است.

ترکیه هم با مشکلات جدی اقتصادی و سیاسی و داخلی روبروست و جز مخالفت کلامی کاری از دستش برنیامده است. ضمن اینکه هشدار و تهدید جدی روسیه در مورد حمایت ترکیه از داعش کافی بود تا روسیه بهانه ای برای ورود به سوریه داشته باشد. برخی از منابع آگاه از مشکلات فزاینده داخلی در ترکیه خبر می دهند که به سبب کنترل شدید رسانه ها، چیز زیادی به بیرون درز نکرده است.

بازتاب ورود روسها به سوریه

برخی از مخالفان ایران و جبهه مقاومت تلاش کردند تا ورود سوریه را نشانه ی شکست ایران و حزب الله در سوریه بدانند. این افراد توجه ندارند که اولا این اقدام، از گذشته خواسته ی ایران بوده و حتی با سفر سردار قاسم سلیمانی به روسیه، تبادل نظرهایی انجام شده است. دوم اینکه ایران و حزب الله از سر تکلیف می جنگند نه مانند اردوغان که رویای سلطنت عثمانی نوین در سر دارد. سوم آنکه ایران و روسیه و سوریه و عراق و حزب الله لبنان اکنون در یک اتاق عملیات مشترک با هم همکاری می کنند و اطلاعات ایران و حزب الله، کمک زیادی به بالا رفتن دقت هدف گیری روسها داشته است.

روسیه چند ماه پیش نماینده ای نزد حزب الله لبنان فرستاده بود و درباره امور مختلف با یکدیگر تبادل نظر کرده بودند. حزب الله با شکست دادن رژیم صهیونیستی و مقاومت چهارساله در سوریه در برابر صد و اندی کشور جهان، باعث شد به عنوان قدرتی فراتر از لبنان مطرح شود که روسها را وادار به همکاری با آن کرد. عده ای تلاش دارند با تشکیک در مقاصد و اهداف روسیه، چنین بیان کنند که روسیه با ایران و حزب الله دچار اختلاف نظر است و می خواهد حزب الله و ایران صحنه سوریه را ترک کنند و ورود روسیه به جنگ، از روی مقاصد و مصالح خاص خودش است. تا کنون نشانه ای از چنین قصدی به چشم نخورده اما ورود روسیه می تواند به دلایل مختلفی باشد.
پیش از همه باید بدانیم روسیه کشوری است که با رژیم صهیونیستی پیمان دفاعی مشترک دارد و خود را متعهد به حفظ امنیت این رژیم می داند. بسیاری از یهودیان ساکن فلسطین اشغالی از شوروی به آنجا مهاجرت کرده اند. روسیه در سفر وزیر دفاعش به تل آویو برنامه خود در سوریه را به این رژیم عرضه کرد و خواستار عدم دخالت آنها در سوریه شد. رژیم صهیونیستی خواستار تبادل اطلاعات و همکاری برای نابودی حزب الله و کاروانهای سلاح شده بود که با مخالفت روسیه روبرو شد. روسیه بشکل جدی و محکم از آنها خواست از هرگونه دخالتی بپرهیزند و فقط داخل مرزهای خود به حفظ امنیت بپردازند. در مقابل قول داده تا سلاح های مهم و تاثیرگذار به دست حزب الله نرسد. دیروز در خبری عنوان شد که نیروی هوایی روسیه و رژیم صهیونیستی به برگزاری تمرین مشترک می پردازند تا امنیت هوایی برفراز سوریه تامین شود!

در این رابطه بسیاری از کشورها اقدام نظامی روسیه را تایید کرده اند. امروز در خبری منتشر شد 70 درصد انگلیسی ها موافق اقدام نظامی روسیه بر ضد تروریستها هستند!

دلایل احتمالی که روسها را به سوریه کشاند

دخالت روسیه ممکن است برای آن باشد تا حضور خود را در منطقه گسترش دهد و جایگاه قدرتمند خود را دوباره کسب کند. بخصوص پس از آنکه در کشورهای بلوک شرق، که سابقا زیر نفوذ شوروی بودند یک به یک نفوذ خود را از دست داد. این هدف در نمایش قدرتی که روسیه با پرتاب 26 موشک کروز دوربرد از دریای خزر به سوی مواضع تروریستها انجام داد به خوبی قابل ملاحظه است.
علاوه بر این حضور در جنگ بر علیه تروریستهایی که آمریکا پرورش داده و نوچه های آمریکا آنان را حمایت می کنند، می تواند بر روابط بین روسیه و آمریکا تاثیرات اساسی داشته باشد. روسیه که اوکراین را حیاط خلوت خود می داند، از نفوذ آمریکا به آن شدیدا خشمناک شد و تلاش کرد تا آن را متوقف کند. ورود به سوریه و ضربه مستقیم به داعش و النصره و گروه های دیگری که مستقیما از آمریکا سلاح و آموزش و اطلاعات دریافت کرده اند، ضرب شصت محکمی است به آمریکا و منافع آن در منطقه. ضمن اینکه امنیت روسیه را خارج از مرزهای خودش تامین خواهد کرد. چرا که داعشی های مناطق چچن و دیگر کشورهای شوروی سابق در هر صورت به کشورشان برخواهند گشت. لذا می بینیم پارلمان روسیه با اکثریت قاطع به این اقدام رای مثبت داد.

بعید نیست روسیه با هدف حفظ موازنه قوا در منطقه در سوریه حاضر شده باشد. شاید و همانطور که به رژیم صهیونیستی اعلام کردند، با ثبات در سوریه، و خروج حزب الله از آن امنیت رژیم صهیونیستی بیشتر تامین شود. حضور حزب الله در سوریه تجارب گرانقیمتی به این حزب داد و قدرت عملیات نظامی آن چند برابر شد. حزب الله دیگر یک گروه مقاومت کوچک نیست. یا حتی یک دولت کوچک داخل دولت لبنان. حزب الله تبدیل به یک قدرت منطقه ای شده که مستقیما به عربستان هشدار هم می دهد. (به جای ایران هم فشار وارد می کند!) ادامه حضور حزب الله در سوریه قطعا به ضرر رژیم صهیونیستی است و لذا حتی در صورت مخالفت ظاهری با حضور روسیه، قلبا از اتمام ماموریت و حضور حزب الله در سوریه خوشحال خواهد شد. با توجه به جنگ گذشته اعراب و رژیم صهیونیستی، حمایت روسیه از اعراب تنها محدود به دفاع از آنها بود نه حمله به فلسطین. لذا ارتش سوریه وقتی 40 کیلومتر از دمشق فاصله می گرفت و به سمت فلسطین می رفت، از پوشش پدافند هوایی قدرتمندی که مستقیما زیر نظر روسها بود بی بهره می شد و عملا محکوم به شکست بود.

همچنین این احتمال وجود دارد که روسیه با حضور بلند مدت در سوریه، از استقلال سیاسی این کشور بکاهد. از دیگر اثرات حضور روسیه، فاصله گرفتن حکومت سوریه و بشار اسد از ایران خواهد بود و استقلال رای آنها در تبعیت از راهنمایی ها و مشاوره های ایران، کم خواهد شد.

یکی دیگر از دلایل احتمالی، مساله گاز است. سوریه درصورت شکست و سقوط به دست تروریستهای تحت امر عربستان، بهترین کشور برای صادرات گاز به اروپا است. روسیه حاضر نیست اهرم گازی خود را در صدور گاز به اروپا از دست بدهد. هرچند این اقدامش ممکن است به ضرر گاز ایران باشد اما فعلا مصالح گازی سوریه برایش اهمیت فوق العاده ای دارد و می تواند اهرمی باشد برای مقابله با تحریمهای بیشتر اروپا علیه روسیه.

هرچند این پیش بینی ها ممکن است به وقوع بپیوندد اما روسیه هر چه باشد در جبهه مقابل ما نیست. روسیه با غرب بویژه آمریکا دچار تعارض ها و اختلافات جدی است و برای بقا و تقویت خود بصورت جدی به ایران نیازمند است.

در نهایت باید بسیار مراقب بود که آیا هدف آمریکا از توافق هسته ای، رسیدن به مقدمات نقشه ی دم مار و مرحله سوم آن یعنی حمله به ایران است؟ آمریکا تلاش دارد با دستیابی به اطلاعات دقیق و مستند از مراکز نظامی ایران، دقیقا حکایت عراق را تکرار کند. هشدارهای رهبر انقلاب و خط قرمزهایی که بیان کردند گویای این است که ایشان به این موضوع واقف است. اما برخی مسئولین ساده دل، خوشبینی بیش از اندازه ای در این ماجرا به خرج داده اند. بارها رهبر انقلاب تاکید کردند با دنبال کردن اقتصاد مقاومتی و تکیه بر قدرت ها و امکانات داخلی، باید چرخ اقتصاد مملکت به حرکت درآید نه با دل بستن به عادی سازی روابط با آمریکا.

نکته ای که باید توجه داشت این است که با شکست سیاستهای آمریکا، کشورهای دیگر با مشاهده جرات و اقدام روسیه بیش از پیش از اطاعت امریکا دور می شوند. امروز فرانسه با مشاهده اینکه روسیه به تنهایی توانسته بدون مخالفت جدی آمریکا، منافع خود را دنبال کند، چشم طمعش گرد شده است. ضمن اینکه این کشور، سوریه و لبنان را که قبلا مستعمره اش بودند هنوز وابسته به خود می داند. لذا دیدیم هفته پیش هواپیماهای فرانسوی هم اهدافی را در سوریه بمباران کردند. این بدین معناست که فرانسه جدا از ائتلاف آمریکایی، تلاش بر حضور و سهم خواهی در پیروزی روسیه و سوریه دارد.

از جانب دیگر، پرواز هواپیماهای روسیه و آمریکا در کنار هم گزارش شده است. این نه نمایش قدرت بود و نه اقدام متقابل و تنش هوایی. آمریکایی ها درصددند سلاح های جدید روسیه را از نزدیک ببینند و با تکنولوژی آن آشنا شوند.

نهایتا باید گفت، با وجود مشکلات مختلفی که کشورهای حامی تروریسم درگیر آن هستند، و با ورود روسیه و ورود بی سابقه ایران، و اقدامات شجاعانه و بی سابقه عراق، به نظر می رسد نسخه گروهک های تروریستی در حال پیچیده شدن است. برخی خبرگزاری های غربی از ورود نیروهای ایرانی و روسی به سوریه خبر دادند، و سردار جعفری هم از پیروزی های بزرگ در آینده خبر داد. تعداد بی سابقه ای از نیروهای حزب الله هم وارد سوریه شده اند. دیروز ارتش سوریه در اقدامی ضربتی و سریع مناطقی را آزاد کرد. انشالله تا پایان محرم، شهرهای فوعه و کفریا در حومه حلب هم آزاد شود.

بعدا نوشت: شنیده بودم سید حسن نصرالله دستور داده تا روز عاشورا، ادلب و مناطق مختلفی از جمله فوعا و کفریا آزاد شود. از آنجا که همین الان خبر هجوم وسیع از سه جبهه به حلب را خواندم، متوجه شدم قضیه جدی است. برای پیروزی و سلامتی رزمندگان دعا کنید. گفته می شود 3000 نیروی ایرانی، 3000 روس، و 2000 نیروی حزب الله در این هجوم شرکت می کنند. تعداد بسیار بالای نیروهای حزب الله در یک عملیات نشان از عزم جدی همگان برای پیروزی دارد. این درحالی است که در اکثر حمله ها فوقش 500 نیروی حزب الله مشارکت می کردند.