ظهر یکی از مسئولین ارتش سوریه داشت در رادیو نور مصاحبه تلفنی ای رو پاسخ می داد. گفت هیاهوی رسانه ای دشمنان این هست که ارتش سوریه باخته و درحال شکست و عقب نشینی هست. ما سیاستها و تاکتیکهای خودمان را داریم و در زمینی که دشمن برنامه ریخته بازی نمی کنیم. محل و مکان درگیری رو نمیگذاریم تروریستها تعیین کنند. طبق برنامه و استراتژی های خودمان عمل می کنیم. او از حجم عظیم نقاط بازرسی و دفاعی خبر داد و گفت ارتش با تمام وجود درحال مبارزه با تروریستهاست.
هرچند صحبتهای ایشون بیشتر رسانه ای بود و واقعیت میدانی چیز دیگری است اما حرفش تا حدود زیادی درست بود.
در حالیکه حزب الله در دو هفته اخیر دو عملیات بسیار بزرگ در قلمون و جرود عرسال انجام داد و تقریبا 80 درصد مساحت این رشته کوه ها را آزاد کرد، ارتش سوریه در مناطق استان ادلب و شهر تاریخی تدمر شکست های بدی را تجربه نمود. هرچند عملیات قلمون در ظاهر به اسم ارتش سوریه و همکاری مقاومت اسلامی حزب الله تمام شد اما در واقع ارتش سوریه در پیشروی و درگیری نقشی نداشت. به گفته یکی از رزمندگان جوان حزب الله که در خط اول حضور داشت، ارتشی های سوریه وقتی حزب الله جایی را آزاد سازی می کند تازه می آیند و جاگیر می شوند و نقششان حفظ موقعیت است. هرچند اگر حزب الله نباشد، موقعیت را راحت از دست می دهند. پشتیبانی آنها هم بسیار ضعیف است در حدی که اگر بچه های حزب الله از غذای خودشان به آنها ندهند، گرسنه می مانند.
دیروز در جنوب لبنان با جمعی از جمله یک پیرمرد سوریه ای شیعه نشسته بودیم. صحبت از اوضاع سوریه بود و بحث به علوی ها رسید. یک لبنانی مرتبط با حزب الله می گفت: در یکی از خانه هایی که بچه های حزب الله ساکن شده بودند، روزی یک علوی آمد و نگاهی به داخل انداخت و رفت. سرتیم بچه های حزب الله هوش امنیتی خوبی داشت. عصری متوجه شد یکی از گلدانهای بزرگ حیاط نیست. فردا گلدان سرجایش بود. دستور داد سریع بروند آن علوی را کت بسته بیاورند. اقرار کرد در ازای 50 دلار گلدان را برده و داعش بمبگذاری کرده و آورده است. پیرمرد سوریه ای گفت: متاسفانه علوی ها به رشوه خواری عادت کرده اند. آنها از قدیم به سبب کمبود حقوق دولت، زورگیری و رشوه بگیری را یاد گرفته اند. این مال حرام است که آنها را گرفتار کرده. برای همین می ترسند و خوب نمی جنگند. وگرنه کدام ملت هست به کشورش حمله شود به جای دفاع فرار کند؟ اصلا علوی ها دین درست حسابی ندارند. اگر کسی به خانه علوی برود، او را با زن و بچه هایش می نشاند و اگر کاری هم برایش پیش آمد او را با خانواده اش تنها رها می کند و می رود!
فرد لبنانی گفت: در یکی از روستاهایی که داعش ناگهان حمله کرد و اشغال کرد، پنج ماشین توانستند فرار کنند. به آنها گفتیم خب شما که فهمیدید داعش دارد می آید چند تا از زن و بچه های فامیلتان را هم می آوردید. چرا تنها آمدید؟ طرف گفت خدا را شکر ما پنج تا ماشین نجات پیدا کردیم!
یاد جنگ خودمان افتادم و جنوبی های غیور که زن و بچه ها را هرطور شده می فرستادند عقب و خودشان با دست خالی می جنگیدند. ملتی که از خاکش، از وطنش، از ناموسش دفاع نکند، نابود خواهد شد.

فرد لبنانی گفت: جالب اینجاست در گروهمان یکی از ارتشی ها سنی بود. از علوی هایی که یواشکی ما را از او می ترساندند خیلی بهتر می جنگید.