بیمارستان رسول اعظم که در بلوار فرودگاه و روبروی مطعم الساحه قرار دارد، مدتها است ورودی جلوی آن به سمت ضاحیه را به دلایل امنیتی بسته اند. روزی که جلوی رایزنی فرهنگی ایران انفجار شد، لاین مقابل را هم بستند تا کسی نتواند از داخل برج البراجنه خودش را جلوی بیمارستان برساند و منفجر کند. داشتم پیاده رد میشدم که عده ای از راننده ها و کسبه محل با نیروهای حفاظت درگیر بودند و داد و قال میکردند. میگفتند اینجا محله ماست و مغازه های ما. نمی شود راه را ببندید. حتی خود سید حسن هم بیاید قبول نمی کنیم.

دو روز بعد هم عده ای در بیر حسن جاده را آتش زده اند و به بستن راه توسط المنار اعتراض دارند. در لبنان تا چیزی بشود جاده جلوی خودشان را با لاستیک آتش می زنند! اقلا نمی روند جلوی سازمان مربوطه! همان جلوی خانه یا محل کار خودشان آتش راه می اندازند!

اسراییل ظاهرا نقشه هایش خوب پیش می رود. تضعیف قدرت نظامی حزب الله در سوریه، و تضعیف پشتوانه مردمی حزب الله در لبنان به سبب بالا رفتن تعداد شهدا و اقدامات امنیتی در ضاحیه.

وضعیت زندگی در ضاحیه سخت شده. گرانی، کساد بازار و بسته شدن برخی از مغازه ها و  موسسات، نبود جای پارک ماشین، لزوم خواندن شهادتین برای خروج از منزل و...

البته مزایایی هم داشته، ضاحیه بسیار خلوت و قابل تحمل شده است!

اما از آن طرف، ایست بازرسی های ورودی به ضاحیه که دست ارتش و پلیس است به شدت طولانی و خسته کننده شده. اقلا نیم ساعت تا سه ربع طول می کشد تا از یک ایست بازرسی بگذری. دیروز یک ساعت بیشتر طول کشید تا از ایست بازرسی رد شدیم. تک تک شماره ماشینها را چک می کردند.

قبلا اسراییل مردم را معطل می کرد، الان کاری کرده که ارتش و پلیس لبنان مردم را در ترافیک طولانی نگه دارند. خوشبختانه الان هوا مناسب است اما یکی دو ماه دیگر که گرمای شرجی بیروت شروع شود فاجعه خواهد بود.