آنهایی که سفری به لبنان داشته اند یا به واسطه علاقه شان به لبنان یا مقاومت، خبرهای لبنان را دنبال می کنند عموما تصویری کوچک، ناواضح و جزیی از لبنان دارند. برای همین خیلی ها تصورشان این است که چون در لبنان مسیحیان هستند و کشوری توریستی است و حجاب اسلامی وجود ندارد پس مردم آن هم دین و ایمانشان به درجه ی دین و ایمان ایرانی ها نیست!

به نظر خودم ایمان قلبی شیعیان لبنان گاه در عین کمتر بودن اطلاعات مذهبی، خیلی ساده و صاف و پاک و واقعی است. هرچند فرهنگ دینی مردم با سالها قبل خیلی متفاوت است و رشد زیادی یافته اما نباید فراموش کرد روزگاری را که هر نقطه لبنان پذیرای علمای طراز اول و صاحب نام شیعه بود.

سالهایی که سلطنت عثمانی، شیعه را در لبنان سرکوب می کرد و می کشت شاید دردناک ترین خاطرات این کشور را تشکیل دهد.

روزگاری که تنورهای شهر تا یک ماه با کاغذهای کتاب خانه های شیعه می سوخت، حجم دشمنی و ظلم بر شیعیان را حکایت می کند.

اما شیعیان لبنان، در جنوب و شمال با وجود تمام مصائب، تشیع خود را حفظ کردند و علیرغم کشتارها و خشونت ها، نام علی را پنهان نساختند.

امروز وقتی سید حسن نصرالله این نواده ی رسول الله فریاد لبیک یا حسین سر می دهد، شیعیان لبنان با چنان شور و خروشی فریاد لبیک سر می دهند که اشک در چشمهای آدم حلقه می زند و بغض گلویش را می گیرد و لرزه بر تنش می نشیند. تا دیروز، این سیدِ ظلم ستیز، این درهم کوبنده ی بدترین دشمنان خدا، وقتی فریاد لبیک یا حسین سر میداد، صرفا رهبر حزب الله بود که مقاومتش در برابر دشمن بزرگ اعراب و مسلمانان او را مشهور ساخته بود. اما این روزها فریاد لبیک یا حسین نصرالله، رنگ و بوی دیگری دارد. آنها که از دفاع حرم برگشته اند صدایشان با صدای رهبرشان گره می خورد و دستانشان که تا چند روز قبل، سلاحِ دفاع مقدس را به مشت می فشرد، اکنون محکم بر سینه می خورد.

امروز وقتی سید حسن نصرالله فریاد لبیک یا حسین سر می دهد، صحنه های هجوم تکفیری های داعش (دولت اسراییل در عراق و شام) صحنه های عاشورا را برایش مجسم می کند و با تمام احساس فریاد می زند لبیک یا حسین.

وقتی کنار رزمندگان دیروز دفاع مقدس در زینبیه و رزمندگان آینده، سینه می زنی، احساس می کنی باز هم لشکر کم تعداد اباعبدالله در برابر سیل عظیم دشمنان اهل بیت تنهاست. مگر از کل شیعیان لبنان چه تعدادشان رزمنده حزب الله هستند؟ چه تعدادشان می توانند برای دفاع به سوریه بروند؟ در مقابل، سیل تکفیری ها و کمک های کفار به آنها را می بینی که با کشتن یک نفر چند نفر جایش را می گیرند. عین زامبی های بی کله فیلمها.

از قبل از شروع ماه محرم، ضاحیه با پرچم های سیاه رنگ که کلمه هیهات بر آن نقش بسته، سیاهپوش شد. در تمام طول روز در نقاط مختلف مراسم روضه خوانی برپاست. شب هم در مُجَمَّع سید الشهدا، جوانان جمع می شوند و عموما یکی از سخنرانان سید حسن نصرالله است و بعد هم سینه زنی است. جوانان میاندار، با سر بندهای سبز و کفن های سبز که روی لباس سیاه خود پوشیده اند، صف ها را مرتب می کنند و در غم شهادت مولای شیعیان سینه می زنند. مرتب و تاثیرگذار.

هنگام برگزاری مراسم، خیابانهای اطراف بسته می شود و جوانان حزب الله با تعداد بالا و دقت زیاد به حفظ امنیت مشغول می شوند. و خوشا به حال آنان که ثواب تمام گریه کنها و سینه زنها را به پای خود می نویسند.

لبنانی ها به سینه زنی ایرانی خیلی علاقه دارند و خیلی هایشان سعی می کنند در مراسم مشترک ایرانی لبنانی شرکت کنند.

سفارت هم برای ایرانیان مقیم لبنان مراسم خوبی برگزار می کند. دفاتر مراجع مثل حضرت آقای سیستانی و سید محمد حسین فضل الله هم مراسم و روضه برگزار می کنند. مجلس شیعیان لبنان هم روضه ی عمومی برای شیعیان برگزار می کند. حرکت امل هم در جای جای لبنان و در مناطق مختلف شهرها از جمله بیروت مراسم عزاداری محرم را برگزار می کند. در نبطیه هم همیشه مراسم برگزار می شود و تعزیه در میدان بسیار بزرگی برگزار می شود. در نبطیه و تعداد کمی هم در ضاحیه قمه زنی انجام می شود. در بعلبک هم شیعیان به عزاداری می پردازند.

روز عاشورا راهپیمایی عظیم شیعیان در اتوبان سیدهادی نصرالله در ضاحیه و در نبطیه و بعلبک برگزار می شود که امسال با وجود تمام تهدیدات انجام خواهد شد. خدا شیعیان را از شر خونخواران مسلمان نما حفظ کند.