می دانیم صهیونیستهای غاصب طی چند مرحله تاریخی اشغال فلسطین را تکمیل کرده اند، و فلسطینیان را در دو قسمت خیلی کوچک از فلسطین محاصره کرده اند. رسانه های ایرانی وقتی خبری از فلسطین می زنند همیشه تصاویر محدود و ثابتی از فلسطینیان، صهیونیستهای غاصب و شهرک نشینان منتشر می کنند. اما اگر در رسانه های دشمن یا حتی رسانه های دوستان خارجی نگاه کنید، واقعیت رنگ و بوی دیگری دارد.

اسراییل در رسانه های ایرانی همیشه از یک کادر بسته ی محدود دیده می شود که فقط نشان دهنده ی صحنه ی ظلم و ستم آنها به فلسطینی ها یا صحنه های درگیری با فلسطینیان است. فلسطینیان هم همیشه بر روی خرابه ی خانه ی خود یا در حال سنگ پرت کردن یا در شرایط فقر و بدبختی دیده می شوند.

شهرک نشینان که همان یهودی های اسراییلی هستند، کسانی هستند که در مناطق قانونی متعلق به فلسطینیان در شهرک هایی که رژیم صهیونیستی بر خرابه های خانه های فلسطینیان و اشغال زمین های کشاورزی آنان ساخته اقامت می کنند و توسط ارتش این رژیم مسلح شده و حمایت می شوند.

حمایت ارتش اسراییل از شهرک نشین ها

بطور کلی سرزمین های فلسطین، لبنان و سوریه از لحاظ جغرافیایی سرسبز و زیبا هستند. اسراییلی ها هم با دانش بالای خود در مهندسی کشاورزی همیشه محله های خود را آباد می کنند و تلاش می کنند بهشت خود را در همین دنیا بسازند. برای همین کافی است لب مرز لبنان با فلسطین اشغالی بروید و تفاوت فاحش طرف لبنان با داخل اسراییل را ببینید. این طرف در سایه ی بی توجهی دولت لبنان، خشک و بایر است و طرف دیگر مملو از شهرکها و باغهای سرسبز و ویلاهای زیبا.

آبادانی و زیبایی سرزمینهای اشغالی هیچگاه در رسانه های ایرانی بخصوص صدا وسیما دیده نمی شود. واقعا عجیب است که پنهان کردن این دزدی اسراییلی ها در رسانه های ما چه معنا و مفهومی دارد؟

فسلطینیانی که در میان اسراییلی ها زندگی می کنند شاید عده ی معدودی باشند اما همانها هم کارت اقامتشان ده ساله است. یعنی ده سال دیگر آنها هم از سرزمین خود اخراج می شوند. از طرف دیگر در سرزمینهای اشغالی با آنها به شکل نژادپرستانه ای رفتار می شود و آنها به شدت تحقیر می شوند. باید در ایستگاه های مخصوص فلسطینیان سوار اتوبوس شوند و در پیاده روی مخصوص خودشان راه بروند و دائم بازرسی شوند. دیگر فلسطینیان در دو منطقه ی باقی مانده نوار غزه و کرانه ی باختری سکونت دارند. با این حال زندگی فلسطینیان در کمال ظلم و ستم و محاصره ای که هستند متفاوت از تصویری است که ما عادت کرده ایم.

آنها هم در شهرها خانه دارند و پمپ بنزین و مدرسه و بیمارستان و حتی دفاتر حکومتی که هیچ چیزی کم از حکومت های دیگر ندارد الا خودباوری و غیرت. با این حال کسی منکر حجم ظلم و ستم و شرایط سخت فلسطینی ها نیست و نمی توان شرایط آنها را مانند خودشان درک کرد. کمک به آنها هم باید به صورتی باشد که آنها را تنبل و متوقع نکند، بلکه آنها را تشویق به مبارزه و مقاومت کند.

غزه آخرین قطعه ی فلسطین در جنوب است که هنوز اشغال نشده. اما محاصره ی شدید و غیر انسانی آن، فشار زیادی به مردم می آورد. جنایت ضدبشری اسراییلی ها در محاصره غزه باعث نبود امکاناتی چون سوخت و برق و آب بهداشتی و دارو و مواد غذایی و مایحتاج ضروری مردم شده. ابتکار جوانان فلسطینی تونل هایی به مصر بود که با اقدام دولت مزدور مصر، بیشتر آنها نابود شده.

فکر نمی کنم لازم به گفتن باشد که کمک ما به فلسطینی ها بر اساس اخلاق و انسانیت و دین ماست و کسانی که مخالف کمک هستند، با بهانه های واهی، انسانیت و اخلاق را فراموش کرده اند. اگر دیگران انسانیت و اخلاقشان را فروخته باشند دلیلی نمی شود که ما هم مثل آنها پست و بی مقدار شویم.

شهرک نشینان در حال تمرین دفاعی!!!

تخریب منازل فلسطینی ها با زور اسلحه ارتش اسراییل و در سایه سکوت جهانی

تیراندازی شهرک نشینان به فلسطینیان