کیا پیکانتو را باید همان پراید دانست. نگاه نکنید ایران خودرو ماشینی مثل پیکان را نیم قرن با تغییرات جزئی چراغ و قالپاق و روکش صندلی تولید می کند، تمامی کارخانه های تولید اتوموبیل هر سال برای هر سری اتوموبیل خود تغییرات زیادی اعمال می کنند که گاهی شکل کلی بدنه را تحت تاثیر قرار می دهد. شرکت کیا که در اوائل تاریخ کاری خود (1944) به تولید دوچرخه می پرداخت با تولید موتورهای سه چرخه ی سبزی فروشی و سخت کوشی و پیشرفت، اکنون یکی از مهم ترین و پرطرفدارترین کمپانی های طراحی و تولید ماشین است. و این به لطف توجه به طراحی زیبا و مصرف کم سوخت و قیمت تمام شده ی پایین طی سالهای گذشته به دست آمد؛ دوره ای که سن همه ی ما به آن قد می دهد.

گزارشی از پیکانتوی 2012 در مجله ماشین منتشر شده بود که آنرا کوچولوی گران نامیده بود. کمی کم لطفی کرده بودند و در ارائه ی تصور درست از قیمت و ارزش ماشین دچار اشتباه شده بودند. کیا پیکانتویی که آنها مورد بررسی قرار داده بودند مدل فول آپشن آن بود که حتی در لبنان یافت نمی شود: سان روف برقی، شیشه های برقی، آینه برقی چراغ راهنما دار، جا لیوانی های چراغدار، سیستم بلوتوثی  کنترل تلفن روی فرمان، سیستم کنترل رادیو روی فرمان، یو اس بی برای پخش آهنگ، و کلی آپشن عجیب و غریب دیگر. پیکانتوی مدل پایه در لبنان (گرانتر از بسیاری از کشورهای خلیج فارس) با قیمت 8888 دلار به فروش می رسد. (البته 2000 دلار قیمت ثبت و مالیات است) مدل فول آپشن آن در لبنان شامل دنده اتوماتیک، کولر گازی، شیشه های برقی جلو، گلگیرهای رنگ بدنه، چراغ مه شکن، ضبط سی دی خور و سوییچ ریموتی قفل مرکزی است که همه ی اینها قیمت ماشین را به 13000 دلار می رساند (بازهم با احتساب مالیات)، کمی کمتر از مرحوم 206 و سری های جدید آن مثل 207 و 307.

اگر 206 در ایران فول آپشن محسوب شود پس کیای 9000 دلاری هم فول آپشن باید لحاظ شود، نه اینکه پیکانتویی را در مقابل 206 قرار دهیم که در کشورهای عربی دور و برمان هم وجود ندارد. نمی دانم الان 206 دقیقا چقدر است اما اگر 16 میلیون باشد پس پیکانتو باید 13 میلیون باشد و این کوچولو گران نیست. پیکانتو کوچولو خودرویی بسیار عالی برای شهرهای بزرگ و پرترافیک است. مصرف سوخت آن در شش ماه اول حدود 5 لیتر در صد کیلومتر است اما با کار کردن ماشین و از نویی افتادن مصرفش به همان 7 و نیم لیتر در صد کیلومتر می رسد. ماشین دوسال نمی کشد که سر و صدای بدنه اش در می آید و قیژ و قوژ می کند. کیفیت رنگ بدنه بسیار پایین است و اگر کسی با لباسش به ماشین بمالد خش می افتد. شیشه ی ماشین هم کیفیت بدی دارد و سریعا دچار خش می شود. از پیکانتو نباید تصوری بیش از یک پراید داشت، پرایدی که مدل 2012 است و قشنگ تر شده؛ همین.

رانندگی با آن برای ما انسانهای شریفی که تمام عمرمان پراید و پیکان سوار شده ایم خیلی لذت بخش است. اما برای آن انسانهای شریفی که همیشه بنز و بی ام دابلیو سوار می شده اند شاید چنین حسی نداشته باشد و می گویند احساس می کنند ماشین روی هوا است و مثل پر کاهی در جاده حرکت می کند. احساس امنیتی که بنز و ماشین های شاسی بلند دارند در این ماشین سبک و کوچک و نازک بال وجود ندارد.

به امید آن که روزی هر ایرانی هر ماشینی را خودش دوست داشت سوار شود