در این نوشته سعی دارم نمایی از خانواده لبنانی برایتان ترسیم کنم؛ از آنچه خودم دیده ام و شنیده ام.

تعریف خانواده: خانواده مجموعه ای از افراد شامل پدر و مادر و فرزندان و گاهی اوقات پدر بزرگ و مادر بزرگ و احیانا ناپدری و نامادری است.

جمعیت و تعداد: خانواده لبنانی نسبت به خانواده ایرانی جمعیت بیشتری دارد. اقلا ۳ فرزند در اغلب خانواده ها وجود دارد و خانواده های چهار فرزند به بالا هم کم نیستند.

فرزند داری: بچه از سه سالگی به مدرسه می رود و نظام آموزشی بطور رسمی شروع به تربیت فرزندان می کند. به سه سال قبل دبستان روضه می گویند. قبل از آن هم رایج است که بچه در گاردوری (حضانه) یعنی مهد نگهداری شود. بدلیل اینکه خیلی ها شاغل هستند و بچه را وقتی شش ماهش شد می سپارند مهدکودک.

کلفت سرخانه: خیلی ها هم خادمه دارند که شبانه روزی در منزل خدمت می کند و بچه را پیش او می گذارند. بیچاره بچه ی کوچک باید ریخت یک کلفت سیاه را تحمل کند و با او انس بگیرد و دیده شده که زبان آنها را هم یاد می گیرند و او را مانند مادر دوست دارند. این خادمه ها دخترکانی از بنگلادش یا اتیوپی یا اندونزی و مالزی هستند که در ازای ماهی ۱۰۰ دلار از صبح تا شب زحمت می کشند تا خانم خانه بتواند به زندگی و تفریحش برسد.

لباس: لبنان کشور تجملات و ظواهر است. لباس های مردم عموما مارک دار و گرانقیمت است. کسی که بودجه اش نمی رسد، صبر می کند تا فصل حراجی، و در آن وقت لباس ۱۰۰ دلاری را ۱۵ یا حتی ۱۰ دلار می خرد. لباس ها و جوراب و کفش و خلاصه همه چیز هم باید با هم ست باشد. لبنانی ها خیلی اهل نظافت ظاهر اند، یعنی هر روز دوش گرفته و بطری بطری عطر روی خودشان خالی می کنند. رسیدگی به سرو وضع ظاهر فقط مختص خانمها نیست. سلمانی ها (حلّاق) به تعداد زیاد در تمام کوچه ها یافت می شوند که انواع مدل مو درست می کنند، ریش می تراشند، و برای کسانی که ریش می گذارند آنکارد می کنند. حتی ابرو را هم مرتب می کنند.

داخل منزل: اما این خانواده شلوغ در خانه اش شکل دیگری است. بعضی ها که خیلی با کلاس اند وقتی بچه از مدرسه آمد باید برود و لباس منزل بپوشد و دست و رویش را بشوید و نهار بخورد. بعضی دیگر، بچه همان جلوی در، کیف و کفشش را ول می کند و با پای برهنه در خانه ای که با کفش رفت و آمد می کنند می رود دنبال بازی و کارتون. عموما سر بچه داد نمی زنند و مهم نیست بچه چه کار می کند، شاید به جهت تعداد زیاد بچه به کارهای بچگانه عادت می کنند.
خانه ای که به مهمان گوشزد کنند کفشش را در بیاورد خیلی کم است و در آنصورت به میهمان می گویند: البیت طاهر. و میهمان هم کفشش را در می آورد. بیشتر مردم مختلط می نشینند و خیلی هم اختلاط و شوخی می کنند! ارگیله (قلیان) که همنشین همیشگی لبنانی ها در تمام محافل و مجالس است. سیگار را هم البته نباید فراموش کرد. تعداد کمی که عموما خانواده طلبه و شیخ هستند زن و مردشان جدا می نشینند. البته طلبه هایی که ایران درس خوانده اند اینطور هستند و برخی از شیوخ چنین محدودیتی قائل نیستند.

پذیرایی: عموما پذیرایی در چای یا قهوه و آجیل خلاصه می شود و زحمت زیادی ندارد. اگر مهمانی مفصل تر باشد شیرینی لبنانی یا باقلوا (خصوصا مجالس عروسی یا عقد) تعارف می کنند که نباید به عادت ما ایرانی ها آن را سر کشید! (یعنی فقط یک دانه باید برداشت) و همراه شیرینی دستمال می دهند تا دستتان را پاک کنید. گاهی میوه هم قرار می دهند. شیرینی خشک هایی که به آن پتی فور می گویند بسیار بسیار خوشمزه است. اگر مجلس ناهار باشد که دیگر جریان کلا فرق می کند. سفره ی ناهار شامل اقلا دو جور غذای اصلی است و چند جور پیش غذا و سالاد. مثلا فتوش و سیب زمینی سرخ کرده (در کنار هم می خورند) ورق عنب (دلمه) کوسه محشی (کدوی شکم پر) سوپ و بعد هم یک برنج و گوشت مثل کبسه، خورشت ملوخیه (نوعی سبزی کوهی معطر) و...

ازدواج مجدد: خیلی ها عقیده دارند زن دوم حق مسلم آنان است و علنا میروند با یک دختر جدید ازدواج می کنند و خانواده خود را پر جمعیت می کنند! البته لبنان هم از عادات قدیمی فاصله گرفته و زنان برخلاف گذشته به این کار اعتراض شدید می کنند که گاهی به طلاق و جدایی می انجامد.

مشغول کردن بچه ها: در اکثر خانواده ها سعی می کنند جوری شر بچه را از سرشان کم کنند. فرستادن به کلاسهای ورزشی، فرستادن به گیم نت (ساعتهای متمادی)، کارتون و کامپیوتر و انواع آی پد و آی فون و هزار آی دیگر!

مدرسه و دانشگاه: برخی که وسعشان می رسد بچه را می فرستند بهترین مدرسه خصوصی تا خوب درس بخواند و آینده دار شود. برخی وسعشان نمی رسد و مجبورند فرزندشان را به مدرسه رسمی بفرستند که مانند مدرسه های دولتی ما است و مجانی. داستان دانشگاه متفاوت است. تنها دانشگاه ارزان قیمت لبنان، دانشگاه اللبنانیه است که فقط یک پولی برای ثبت نام می گیرند و آنقدر امتحاناتش سخت است که کمتر از یک سوم دانشجوهایش فارغ التحصیل می شوند. بقیه دانشگاه ها پولی هستند. بعضی ها فقط برای پز هم که شده می روند دانشگاه آمریکایی بیروت. برخی هم می روند خارج کشور.

سربازی: سربازی اجباری چند سالی است که حذف شده و جوانان اصلا نگرانی برای آن ندارند