تهیه این لیست پس از مدتها فکر و بررسی به عنوان راهکار مقابله با مشکلات اجتماعی و راهی برای حل مشکلات فردی به ذهن من رسید. می دانیم که هر چیزی در این دنیا عوض دارد و نتیجه رفتارها و گفتارها و حتی افکارمان را در این دنیا می بینیم (با توجه به مضامین دینی خودمان و با توجه به یافته های عجیب علم روز درباره انرژی انسان و مشاهده نتایج آن در آزمایش بر روی آب و اشیای دیگر) می دانیم مهم ترین چیز که خدا اصلا از آن نمی گذرد حق الناس است و به مصداق آیه «وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّ‌ةٍ شَرًّ‌ا یَرَ‌هُ» حتما حتی کوچکترین شری که به کسی برسانیم در این عالم ثبت و ضبط می شود و در این دنیا و آخرت سزای آنرا خواهیم دید. بسیاری از اوقات نمی دانیم که داریم حق دیگران را ضایع می کنیم و به دیگران آزار می رسانیم. تاخیر و گرفتن وقت دوستان یا شاگردان یا همکاران، رانندگی بد و ترساندن یک عابر یا راننده دیگر، ترکاندن ترقه و امثالهم و ترساندن دیگران، مزاحمت برای همسایه، صدا کردن افراد با اسامی و کلماتی که خوششان نمی آید و بسیاری موارد دیگر که اصلا فکرش را نمی کنیم اما حسابش را باید پس بدهیم، حالا چه به شکل مشکلات مادی و معنوی در این دنیا چه عذاب آخرت. اولیای الهی همیشه ریز ترین نکات را مد نظر دارند و حواسشان هست تا هیچگونه ظلمی مرتکب نشوند.

قرار هم شد به جای اینکه مثل اغلب افراد که موعظه می کنند، بیایم از خودم شروع کنم و کارهایی که می کنم را ذکر کنم تا شما هم بتوانید یک مجموعه اصلاح رفتار برای خودتان آماده کنید.

- اول اینکه سعی می کنم هیچ کس را نگران نکنم و نترسانم. مثلا همیشه وقتی پیاده هستم از روی پل عابر پیاده عبور می کنم نه از وسط خیابان، چرا که با این کار هراسی هرچند اندک در دل راننده عبوری می افتد. در لبنان به عابر احترام می گذارند و وسط اتوبان هم که رد شوید حتما می ایستند. اما آیا استهلاک ترمز و وقت آنان درست است؟ به همین اندازه مسئول خواهیم بود. پس حتما از محل عبور عابر و پل عابر عبور می کنم.

- وقت دیگران را نگیرم: پارک کردن جلوی منزل دیگران یا ماشین آنها و بستن راه، پارک دوبله و ایجاد ترافیک. سعی میکنم طوری حرکت یا پارک کنم که مزاحم دیگران نباشم.

- در لبنان وقت و بی وقت ترقه می زنند و خیلی مرسوم است در مراسم عروسی این کار را انجام دهند. خودم که ترقه نمی زنم و دیگران را هم از ترکاندن ترقه های صدا دار نهی می کنم.

- سیگار کشیدن و قلیان در لبنان مثل نفس کشیدن من و شما کاری عادی است و هیچ قبحی ندارد. آدمهایی هستند که از صبح تا شب فقط می نشینند و دود می دهند! همیشه و همه جا. مثلا در منزل یا رستوران درست بعد از آخرین لقمه انگار که دسر باشد سیگار روشن می کنند و دیگران را مزین می فرمایند! نمی فهمند که تمام دنیا سیگار کشیدن در اماکن عمومی بخصوص محل های صرف غذا ممنوع است. من که سیگاری نیستم اما اگر بودم در محلی که غیر سیگاری نشسته است دود نمی کردم!

- در محل کارم درجه کولر را به نحوی تنظیم می کنم که به مقدار لازم هوا خنک شود نه اینکه اتاق یخ ببندد. چراغ ها را هم به مقدار لازم روشن می کنم. اسراف از جیب یکی دیگه فکر کنم گناهش بیشتر از اسراف عادی باشه.

- در لبنان بوق زدن آنهم ممتد یکی از واجبات رانندگی است. من فقط مواقعی که خطر پیش می آید و یکی بی هوا می پیچد جلوی آدم و حواسش به من نیست بوق میزنم. اما این نامردها آنقدر دستشان را می گذارند روی بوق که خودشان خسته می شوند و بر می دارند، اعصاب یک محله را خرد می کنند. فکر کنید با یک بوق 1000 نفر را اذیت کنید، چقدر شیطان خوشحال می شود!

- من که شغلم کندن اسفالت نیست اما خیلی ها هست! هرکس دوست دارد اسفالت را خراب می کند و چاله را هم درست نمی کند و هرکس رد شد می افتد توی چاله. خوب این آزار و اذیت و صدمه زدن به اموال مردم نیست؟ چطور خیلی ها انتظار دارند اوضاع و احوال زندگیشان خوب باشد و هیچ مشکلی برایشان پیش نیاید در حالیکه به واسطه یک کار آنان هر روز شاید چند هزار ماشین بیفتد توی چاله و درصدی هرچند اندک استهلاک اضافه پیدا کند و عمرش کم شود. نمی دانم چطور ما مسلمان ها که «وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّ‌ةٍ شَرًّ‌ا یَرَ‌هُ» داریم حواسمان به این حرفها نیست اما مسیحیان و اروپایی ها به واسطه انسانیت یا قانون پیگیری (سو) کارشان را دقیق انجام می دهند.