سوالی را در خصوص وجوب جهاد از مراجع مختلف پرسیده ام تا نظر آنان معلوم شود. برخی از مراجع قبلا در فتاوایشان در مورد دفاع حکم داده بودند. اما با این حال سوال مشخصا در مورد سوریه پرسیده شده. جواب آن بزرگواران در پست بصورت تکمیلی قرار خواهد گرفت.

بعد از حمله تروریستها به سوریه و رسیدن آنها به محله شیعیان و حرم حضرت زینب، شیعیان آن مناطق به سبب تهدیدات جدی و قصد تروریستها به کشتار آنها، یا کلا از سوریه خارج شدند یا به مناطق امن پناه بردند. بیمارستان امام خمینی به دست تروریستها افتاد، حوزه زینبیه و رایزنی فرهنگی ایران مورد هجوم و تهدید قرار گرفت و تعطیل شد. جمعی از علما و طلاب هم به شهادت رسیدند.

تروریستها روز به روز وحشیگری خود را بیشتر کردند و ثابت کردند این داستان، چیزی بیش از یک انقلاب است و هدف واقعی آن نابودی سوریه به عنوان مهم ترین همسایه ی پشتیبان مقاومت و انتقام از مردم سوریه است.

چند سالی است برخی افراد اشعاری برای خود ساخته اند و با بازنشر آن برای خودشان خوشند! ببینید:

دلخوش از آنیم که حج میرویم                   غافل از آنیم که کج میرویم

کعبه به دیدار خدا میرویم                          او که همینجاست کجا میرویم

حج به خدا جز به دل پاک نیست                شستن غم از دل غمناک نیست

ابویاسر روستایی زاده ی ساده ای بود. از خاندان عالم بزرگ لبنانی، سید محسن امین العاملی بود که برای خودش عالم و مرجع بزرگی بود و کتاب های مهمی داشت. با این حال او نه دانشگاه رفت و نه حوزه. یکراست رفت دنبال کار. ازدواج کرد و به کویت رفت و در آنجا تجارتش بعد چند سال گل کرد و وضعش خوب شد. وقتی به لبنان بازگشت برای خودش تاجری بود. خیلی به ایران علاقه مند است و چند باری هم به ایران آمده. از تحلیل و ژرف نگری اش در مورد قضایای ایران و منطقه انسان متعجب می شود.

سه چهار سال بیشتر نداشت. از جنگ هیچ چیز نمی فهمد. از آوارگی فقط معنای دوری از خانه و اسباب بازی هایش را می فهمد، و تنها اشکهای مادر و غصه ی پدر را می بیند. با این حال از کنار پدر و مادر بودن خوشحال است. چند هفته ای است که با پدر و مادر و برادرش، مهمان خانواده ای لبنانی شده اند. همانها که وقتی سال 2006 جنگ شد، به خانه ی کوچک پدربزرگش آمدند و مدتی ماندند.

یادش می آید که سفره ی کوچک و ساده ی خودشان، با آمدن خانواده ی آن سید لبنانی، آنقدر بزرگ و رنگارنگ شده بود که دوست داشت همیشه این لبنانی ها مهمانشان باشند. کم کم می فهمید که مهمان نوازی و محبت و احترام به میهمان یعنی چه؛ یعنی خودت وضعت خوب نباشد و به غذای ساده قناعت کنی، اما برای میهمانت سنگ تمام بگذاری.

امام باقر از امیرمؤمنان علیهما السلام آورده است که :

اذا اختلف الرمحان بالشام لم تنجل الا عن آیة من آیات الله .

قیل : و ماهى یا امیرالمؤمنین !؟

قال : رجفة تکون بالشام یهلک فیها أکثر من مائة ألف ، یجعلها الله رحمة للمؤمنین و عذابا على الکافرین ، فاذا کان ذلک فانظروا الى أصحاب البراذین الشهب المحذوقة و الرایات الصفر، تقبل من المغرب حتى تحل بالشام و ذلک عند الجزع الأکبر و الموت الأحمر.

فاذا کان ذلک فانظر فانظروا خسف قریة من دمشق یقال لها: حرستا، فاذا کان ذلک فانتظروا خروج المهدى (علیه السلام)
یعنى :

هنگامى که نیزه ها در شام درگیر شدند، از نشانه اى از نشانه هاى ظهور، پرده برمى دارد.

پرسیدند: چگونه؟

فرمود: زمین لرزه اى در شام رخ خواهد داد که یکصد هزار تلفات بجاى مى گذارد، خداوند آن را رحمتى براى مؤمنان و کیفرى براى کافران قرار مى دهد، هنگامى که چنین رخدادى بوقوع پیوست ، چشم به راه مرکبهاى سیاه و سفید و سوارانى باش که با پرچمهاى زرد از مغرب ، وارد شام مى گردند، آنگاه است که هنگامه آن حادثه بزرگ و مرگ سرخ است . (لبنان در غرب سوریه قرار دارد)

آنگاه که چنین رخدادى بوقوع پیوست در انتظار فرو رفتن روستایى در منطقه دمشق بنام حرستا باش و هنگامى که چنین رویدادى بوقوع پیوست ، فرزند آن زن جگر خواره ، سفیانى ، از وادى یابس ، آن بیابان خشک و سوزان ، خروج مى کند و وارد دمشق مى گردد و بر منبر مسجد جامع قرار مى گیرد. و آنگاه که چنین شد دیگر در انتظار ظهور حضرت مهدى (علیه السلام ) باشید.

1-  غیبت نعمانى ، ص 305، عقدالدرر، ص 53 و بحارالانوار، ج 52، ص 216.

2- حرستا نام منطقه بزرگ و آبادى در اطراف دمشق است که بر سر راه حمص مى باشد. معجم البلدان

لینک مطلب اصلی:
نشانه های ظهور

آیا جنگ خواهد شد؟

دل خیلی ها با شنیدن کلمه جنگ می لرزد. بعضی ها بیشتر بعضی ها هم کمتر. با اولین تهدید آمریکا به حمله به سوریه خیلی ها ترسیدند. همه می دانند هدف اصلی جنگ در سوریه قطع دستان ایران است. و بعد از آن نوبت جنگ به ایران می رسد. حالا ببینیم کفه ی ترازو به کدام سمت است.

این پست تعدیل شد!
یادم میاد بعد از پیروزی حزب الله در جنگ 33 روزه، تو دانشگاه تهران یه جلسه دانشجویی بود که دکتر ر. برای یه جمع کوچیک بچه ها سخنرانی کرد. شروع کرد از کارایی و قدرت بالای سلاح های ایرانی و ناتوانی آمریکای جنایتکار و اسراییل خونخوار در برابر سلاح های ایرانی صحبت کردن و اینکه از الان به بعد ایران میشه یکی از بزرگترین صادرکننده های سلاح به کل دنیا!

چشمم که به گنبد طلایی سلطان جود و سخا افتاد، اشک چشمانم را فراگرفت. حال خاصی مرا فرا گرفته بود. حال زندانی و مجرمی که به لطف سلطان، عفو شده و تازه علاوه بر آن، اجازه داده اند خدمت او رفته و عذرخواهی کرده و حاجت های خودش را هم بگوید. اصلا فکر نمی کردم دوباره به مشهد مشرف شوم. گفتم یا در لبنان ما را به جرم شیعه بودن می کشند یا به علت گناهان، توفیق زیارت نصیبمان نخواهد شد. اما مولای مهربان باز هم لطف و عطایش را شامل حال ما کرد و به دیدارش مفتخر شدیم.