همانطور که در صفحات آشنایی با لبنان و تاریخچه شیعه در لبنان خواندید شیعیان وضع اقتصادی مناسبی ندارند. محل اسکان عمده شیعیان در بیروت جایی بنام ضاحیه است که معنای آن حومه شهر می باشد. این حومه شهر که خودش نصف پایتخت است برای خودش پایین شهر و بالا شهر دارد. بعضی محله ها مرتب تر و گرانتر است و برخی بسیار فقیر و انسان یاد پایین شهر خودمون در زمان شاه می افتد. با اینحال در تمام این محلات جوانان را مشاهده می کنید که سوار بر ماشین های مدل بالا و یا موتور سیکلت های کوچک رفت و آمد می کنند. یعنی ممکن است کسی خانه و زندگی درست و حسابی نداشته باشد اما یک بنز یا رنجرور گرانقیمت جلوی خانه اش پارک می کند!

همه جای دنیا همه جور آدمی یافت می شود. منظورم این است که هر قشر و مجموعه ای در آن خوب هست بد هم هست. در لبنان هم همین مساله مشهود است. در این کشور مدیترانه، عموما هر طایفه ای سکونتگاه خودش را در میان طایفه خود انتخاب می کند. لذا خیلی نادر است ببینید یک شیعه در محله ی مسیحی ها خانه داشته باشد و بالعکس. شاید حتی یک مورد هم نیابید که بیایند در محله دیگر ادیان زندگی کنند.

متن زیر توسط یکی از دوستان بدستم رسید که جالب است و خواندنش مفید فایده. متاسفانه منبع آن را نمی دانم. اگر منبع آن را در کتب اسلامی یافتید به من خبر دهید.

نقل شده که دو نفر از شیعیان در گذرگاهی از بغداد به مجلس بزرگی رسیدند. پرسیدند این مجلس متعلّق به  کیست؟

گفتند مجلس درس امام اعظم ابوحنیفه است .