تا کنون تماسهای زیادی با من گرفته شده در رابطه ازدواج با دختران لبنانی. یک نفر از شرایط آنها می پرسد و دیگری انتظار دارد موردی به او معرفی کنم برای امر خیر و غیره. بنده که بنگاه خیریه ازدواج ندارم! با دختران لبنانی هم در این حد همکلام و همنشین نیستم که آمار انتظارات و توقعاتشون را داشته باشم. ضمن اینکه یک نفر نمی تواند آمار دقیقی از اجتماعی داشته باشد که هرکس دین و سلیقه و مرامی مخصوص به خود دارد. در همین طایفه ی شیعه آنقدر طیف دیدگاه ها و ارزشها و انتظارت و توقعات مردم وسیع است که نمی شود یک جمعبندی کلی ارائه کرد. بهتر است قسمت ازدواج با لبنانی را دوباره بخوانید و دلایل دوری دختران لبنانی از ازدواج با ایرانی را به خاطر بیاورید.

  حیف است که با غذا های لبنانی آشنا نشید. از صبحانه شروع می کنیم:

تقریبا یک سال و چهار ماه بود که در ایران نبودم. هواپیما که در فرودگاه امام خمینی به زمین نشست، گذرنامه ها را به سرعت مهر کردند، بارها را تحویل گرفتیم و پدر بزرگوارم را که زحمت کشیده بودند به استقبالمان آمده بودند در آغوش کشیدیم.

صبح آن روز وقتی خواستم مسواک بزنم آب تمیز و خوش طعم روحم را تازه کرد. باید دو سال با آب چاه و دریا مسواک زده باشید تا تفاوت را حس کنید.