مقاومت اسلامی لبنان همیشه در زمینه رسانه ای بهتر از ما عمل کرده. برای همین درصد عمده شیعیان، حتی حرکت املی ها با سیاستهای آن موافق و همراه هستند. به تازگی فیلمی تهیه کرده اند که عملیات القصیر را با جزئیات جدید و زیبایی به تصویر کشیده است. در این فیلم که به جهت نمایش تصویر نیروها هنوز تا حدودی محرمانه است و فقط برای مردم لبنان در مساجد و حسینیه ها نشان می دهند، شب عملیات و دعا و نماز رزمندگان و حال و هوای معنوی آنها به تصویر کشیده شده. عملیات با بمباران میگ ارتش سوریه شروع می شود و با پیشروی بچه های حزب الله در هماهنگی با تانکهای ارتش سوریه و تاکتیک ابداعی خودشان ادامه یافته، و تصاویری از کلاهخود فرماندهان دسته ها، پخش می شود که به عنوان مثال رزمنده ای جلویش تیر می خورد یا تروریستی در حال فرار است. این فیلم بسیار جذاب و کاملا واقعی است و بدون داشتن جلوه های ویژه، به خاطر واقعی بودنش، هیجان و زیبایی خاصی دارد. 

هرچند اخبار لبنان از زمان جنگ اخیر غزه مورد بی مهری و تغافل قرار گرفت اما اشغال عرسال توسط تروریستهای جبهة النصرة و داعش و جنگ چند روزه ارتش لبنان با آنها باعث شد دوباره خبری از لبنان به رسانه های ما برسد. اما زوایای پنهان و ناگفته ای در این میان وجود دارد که ذکر آنها خالی از لطف نیست.

جنگ با تروریسم در عرسال زودتر از آنچه توقع می رفت به پایان رسید. همان طور که در مطلب گذشته بیان شد عرسال شهری هم مرز با سوریه بوده و پذیرای پناهندگان سوری بود. پس از عملیاتهای بزرگ القصیر و قلمون بسیاری از بازماندگان تروریستها به این شهر و غارها و جنگلهای اطراف این شهر پناه بردند. پس از مدتی با حمایت برخی از مردم عرسال و برخی مقامات لبنانی، تجدید قوا کردند و گروهک های چند نفره خود را به گردانهای چند صد نفره ارتقا دادند. سه جریان تروریستی موجود در مناطق عرسال عبارتند از جبهة النصرة، داعش (دولت اسراییل در عراق و شام) و ارتش آزاد سوریه. داعش و جبهة النصرة با تکیه بر نیروی نظامی و اسلحه به اعمال زور و اجرای حدود شرعی پرداختند و ارتش آزاد هم با دزدی و گروگان گیری مشغول ارتزاق بود. محل اصلی استقرار تروریستها خارج شهر و در میان غارها و جنگلهای کوهستانی این منطقه است. طبق آمار رسمی، روزانه 12 هزار قرص نان از شهر عرسال به مناطق پیرامونی (برای تروریستها) ارسال می شد. 

دوشنبه به لبنان بازگشتم. در این مدتی که ایران بودم به چند علت، کمتر دست به قلم (یا بهتر بگویم: کیبورد!) بردم.

یکی مشغولیت ها و گرفتاری ها و برنامه ها در ماه رمضان بود. علت دیگر این بود که دوست دارم عنوان وبلاگ رعایت شود. یعنی خاطرات لبنان باشد. سوم اینکه خیلی وقتها اینترنت در دسترس نبود. خلاصه مدتی را از دست من آسوده بودید

باید اعتراف کنم اولین باری بود که هیچ رغبتی به بازگشتن به لبنان نداشتم. و حق هم با من بود. از وقتی وارد لبنان شدم متوجه شدم در تمام مدت ماه رمضان در طول شبانه روز فقط 5 ساعت برق (دو ساعت صبح ها و سه ساعت شب) هست و آب هم تقریبا قطع است. تعدادی از اهل محل هم محل های پارک ماشین در کوچه را با زنجیر و میله آهنی، به تصرف خود در آورده اند و جایی برای دیگران نمانده. از طرف دیگر وضعیت امنیتی هم مناسب نیست. از جنوب که اسراییل غاصب هر روز علاوه بر جنایاتش در فلسطین و بخصوص غزه، تجاوزی به لبنان هم می کند و یا شخصی را می رباید و یا مرزهای این کشور را مورد تجاوز قرار می دهد. در شمال هم که حزب الله با تروریستها درگیر است.

اما بشنوید از شمال لبنان، بخصوص منطقه عرسال:

در دنیای سیاست عموما قدرتهای بزرگ کاری به کرم های کوچکی که دشمن برای ضربه زدن به جانشان می اندازد ندارند. چرا که اصلا دیده نمی شوند و ضرری نمی توانند برسانند.

به عنوان نمونه باید به برخی شخصیت های بی شخصیت و آلت دست بیگانه در لبنان نگریست که به خاطر مطرح شدن و مشتی دلار، از جاسوسی و اقدام بر ضد شیعیان هیچ ابایی ندارند. قبلا نمونه هایی را معرفی کرده بودم. مثل سید علی الامین که با همراهی با شبکه های وهابی، سخنانشان از ضدیت سیاسی به ضدیت دینی با شیعه هم رسیده!

امروز یک مزدور دیگر به نام محمد علی حسینی را که حتما نامش را شنیده اید معرفی می کنم.

امسال فکر نمی کردم شرایط فراهم شود و به ایران بیایم. اما به واقع سلطان جود و سخا حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء ما را طلبید و شکر خدا به ایران آمدم. سختی سفر با دو بچه کوچک کمتر از آنی بود که فکر می کردم. البته کم خوابی های قبل سفر و بعد از سفر، بخصوص به خاطر شرایط ماه رمضان و کم بودن فرصت افطار تا سحر، کمی مرا تحت فشار قرار داده است.

واقعا باید به حال خودمان افسوس بخوریم. چرا که سرباز مفت و مجانی میفرستیم لب مرز. چرا که یک ارتشی یا نظامی ما که جانش کف دستش است، باید اندازه یک معلم حقوق بگیرد و برای گذران زندگی و دانشگاه بچه هایش دغدغه داشته باشد.

لبنان آب و هوای معتدل و مرطوبی دارد و گرمای آن در بالاترین حالت زیر 35 درجه است، با این وجود آتش سوزی های زیادی در جنگل ها و مراتع اتفاق می افتد که برخی از آنها هم به سبب اهمال مردم است.

دیروز هوا بسیار گرم و خشک بود. دمای هوا 35 درجه و رطوبت فقط 10 درصد بود. هوا غبار آلود بود و محدوده دید بسیار کم. در این شرایط آتش سوزی خطرناکی در منطقه بطشای و مراتع اطراف بعبدا (شرق بیروت) رخ داد که به منازل مسکونی و ماشینهای مردم هم رسید. در پی این ماجرا مردم و آتش نشانی و نیروهای دفاع ملی و ارتش به خاموش کردن آتش مشغول شدند.

مدتی است با پیشروی ها و موفقیت های نظام سوریه با کمک حزب الله، رسانه های حامی تروریستها اخبار ناموثق و کذب منتشر می کنند تا حزب الله و نظام سوریه را دچار تفرقه و مشکل نشان دهند. همانطور که مثلا داعش و النصره با هم درگیرند.

برای مثال روزنامه الوطن سعودی نوشته بود (لینک خبر) مذاکراتی بین حزب الله و سوریه در جریان است تا نیروهای حزب الله برگردند. این اتفاق زمانی افتاد که یک افسر گارد ریاست جمهوری سوریه یکی از نیروهای حزب الله را کشت و همرزمان وی منطقه را به نشانه اعتراض ترک کردند. ضمنا اشاره کرد بارها نیروهای ارتش سوریه مناطق حساس را رها کرده اند تا نیروهای حزب الله به تنهایی با دشمن درگیر شوند.

نوشتنم نمی آید. همین.

نه وقت فراغت درست و حسابی دارم نه حال نوشتن نه موضوع خاصی قلقلکم می دهد که بنویسم.

اوضاع لبنان از نظر امنیتی بهتر شده، خصوصا بعد از تاکتیکها و استراتژی های حزب الله، در بستن مرزهای سوریه و لبنان و مجبور شدن دولت لبنان به دخالت در اراضی این کشور که دست تروریستهای مسلح سوری و خارجی بود خصوصا در عرسال. ارتش جای حزب الله را در ایست بازرسی های منتهی به عرسال گرفته و با چراغ سبز نبیه بری و حزب الله، نقشه امنیتی کاملی در سرکوب هر اخلالگر در امنیت کشور به اجرا در آورده.