سلام به همه ی عزیزان. امیدوارم همگی در پناه حضرت احدیت سالم و سلامت باشید. طاعات و روزه های روزه داران و نفس های تک تکتان که در این ماه، تسبیح و ذکر خداست قبول حضرت حق باشد. راستی گفتم سلامتی، دوستی دارم که تلویزیون را از خانه ی خودش حذف کرده. می خواستم راجع به تلویزیون مطلبی بنویسم و تجربه ی خودم را در اختیار دوستان خود قرار دهم. می گویید ربطش به سلامتی چیست؟ بله، تلویزیون برای ما مضر است!

فرقی ندارد با آن صدا و سیمای جمهوری اسلامی را بگیرید و تماشا کنید یا ماهواره های خارجی را. ضررهای تلویزیون منحصر به بحث فرهنگی و حلال و حرام موسیقی و رقص و آواز آن نیست. ضررهای جسمی و روحی و آموزشی و تربیتی تلویزیون امری است که بر کارشناسان پوشیده نیست و بیشتر مشاوران و کارشناسان توصیه به کم کردن میزان تماشای تلوزیون دارند. 

ضررهای جسمی
نشستن پای تلویزیون یا کامپیوتر آنقدر انسان را از دنیای پیرامون خودش دور می کند که متوجه کوفتگی بدن و عضلاتش نمی شود و ساعتها بدون پلک زدن به شکل ثابت روی صندلی یا کاناپه یا مبل یا حتی روی زمین نشسته و به صفحه تلویزیون چشم می دوزد. خستگی عضلات چشم گاهی ممکن است باعث سردرد شود. ضمن اینکه خطر ابتلا به بیماری خشکی چشم را در بر دارد. بسیار دیده شده کودکان یا حتی بزرگسالانی که در اثر غرق شدن در فضای فیلم، ناخوداگاهانه به جویدن ناخنها یا کندن موهای خود می پردازند. تلویزیون هایی که با سیستم لامپ تصویر کار می کردند خطر ابتلا به صرع یا عود کردن صرع بصری را در بیماران صرعی به همراه داشتند. 

ضررهای روحی روانی
ضررهای جسمی که از تماشای تلویزیون ناشی می شوند غالبا در کوتاه مدت خود را بروز می دهند و علت آنها هم به سرعت کشف می شود، اما ضررهای روحی و روانی در دراز مدت زخم های جبران ناپذیری بر روح و روان ما گذاشته و بی آنکه خودمان متوجه شویم در رفتار و اخلاق ما تاثیرات منفی می گذارند و اصلاح آن هم بسیار مشکل است. خشونت یکی از جنبه های بارز تلویزیون تماشا کردن است. متخصصان مختلفی تایید کرده اند که فیلم های خشن تلویزیون تاثیرات منفی سریعی در کودکان و بزرگسالان دارد و آزمایشات علمی ثابت کرده افراد بعد از دیدن چنین صحنه هایی تمایل زیادی به بدرفتاری با دیگران به خصوص همسالان یا زن و بچه خود دارند. بسیاری از صحنه های تلویزیون حتی صحنه های مستند علمی، باعث احساس عقب ماندگی و شکست برای برخی از افراد به همراه دارد. کسی که با دیدن زندگی مرفه و تجملاتی در فیلم ها خیال می کند از بقیه عقب است قلبش شکسته و روحش افسرده می شود و عموم چنین افرادی به جای تلاش برای پیشرفت و موفقیت، گوشه گیر و منزوی می شوند، مشکلات را به دیگران نسبت می دهند و نسبت به جامعه و دولت و اطرافیان خود طلبکار و بدبین می شوند. برخی فیلم های ترسناک باعث ایجاد فوبیا یا ترس در افراد می شوند. خصوصا بچه ها از تاریکی ترس زیادی پیدا می کنند و تصور می کنند یک زامبی یا هیولا از تاریکی بیرون خواهد آمد.

ضررهای اجتماعی
تلویزیون بسیاری از اوقات باعث گوشه گیری و انزوا و رفتارهای غیر اجتماعی است. یعنی افراد به جای دید و بازدید از دیگران و نشستن در جمع و گفتگو ترجیح می دهند در خانه یا حتی میهمانی پای تلویزیون نشسته و فیلم یا فوتبال تماشا کنند. تقلید کودکان از فیلم ها و رفتارهای آموزش دیده از آنها به بروز رفتارهای ضد اجتماعی مانند سیگار کشیدن و عصیان می انجامد. هنجار شکنی و بی احترامی به بزرگتر و دزدی و بدرفتاری با دیگران و بدزبانی، عمدتا ریشه در فیلم ها دارد. بسیاری از فیلم هایی که با هدف اصلاح ساخته می شوند بیش از آنکه اصلاحگر باشند به آموزش بزه و جرم و راه های مختلف آن می پردازند. تغییر دیدگاه و نگاه افراد به زندگی و روش زندگی یکی از اثرات تلویزیون است که عموما به جای آموزش زندگی سالم و آرام و موفق به افراد، آنها را حریص و خودخواه و مصرفگرا بار می آورد. افزایش جرم و بزه از اثرات غیر قابل انکار تلویزیون است. بزهکاران جدید به راحتی اهداف خود را کشته یا با بیرحمی تمام صدمات جدی به آنها می زنند. چیزی که امروزه در ایران خودمان هم شاهدش هستیم. در حالیکه راهزنان قدیمی مرام و اخلاقی داشتند و حرمتهایی را در نظر می گرفتند.

ضررهای تربیتی
در گذشته عوامل موثر در تربیت فرزندان یک جامعه ، عبارت بودند از خانواده، مدرسه و همسالان. امروزه نقش عوامل فوق بسیار کمرنگ شده: پدر و مادر اغلب ساعات در حال کار یا تفریح بیرون منزل هستند و مدرسه هم محلی برای رقابت تحصیلی شده و همسالان هم اگر یافت شد با هم پای نینتندو یا پلی استیشن یا ایکس باکس یا انواع بازیهای ویدئویی می نشینند و در آخر با هم دعوایشان شده از هم جدا می شوند. کودکان به جای آموزش حل مشکلات به تقلید و همسان سازی از ستاره های فیلم ها می پردازند و رفتارهای پرخطری را از خود بروز می دهند. تبلیغ دنیای خود یعنی فقط خود را مهم دانستن و به منافع خود فکر کردن در فیلم های تلویزیون خصوصا ماهواره سبب شده بنیان خانواده سست شده و هر کسی فقط به خود و لذتهای خودش فکر کند و با کوچکترین مشکلی از کوره در رفته و جدایی برگزیند. روال جدید شبکه های ماهواره ای در عدم پای بندی به همسر و دنبال هر موردِ جدیدِ بهتر راه افتادن یک خطر بزرگ است که اثرات مخرب خود را سالهای آتی نشان خواهد داد. تلویزیون که در دنیای به اصطلاح آزاد غرب اساسا ابزاری برای سرگرم کردن مردم و هدایت و آموزش شهروندی است مردم را به زندگی روباتیک سوق می دهد تا اربابان پشت پرده بر گرده ی آنان سوار باشند و مالیات های آنان را صرف افزایش قدرت خود کنند. بطور کلی تلویزیون در تربیت نقش منفی دارد و تفکر افراد را در مسیر و شکل مشخصی شکل می دهد. هرقدر کارشناسان تربیت تلاش می کنند برنامه های تربیتی برای افزایش خلاقیت و تفکر واگرا در کودکان تولید کنند، تلویزیون کودکان را به موجوداتی بی فکر و مطیع همانند فیلم های فضایی و امپراطوری های فضایی تبدیل می کند.
 

ضررهای اقتصادی
بعضی ها بعد از اینکه کلی پول دادند تا یک تلویزیون پهن پیکر فلان اینچ بخرند، می نشینید پای آن و شب تا صبح و صبح تا شب از این کانال به کانال دیگر می پرند. یک چشم بادامی ساعتهای طولانی در آزمایشگاه به دنبال اختراع تلویزیون جدیدتر است و ما اینور دنیا پای آن تلویزیون چشم های خودمان را نابود می کنیم.  آیا ما ملت تولید کننده ای هستیم یا دائم پای تلویزیون نشسته ایم و با وقت تلف کنی و غر زدن، توقع داریم مملکتمان پیشرفت کند؟ در قدیم یک تلویزیون در خانه بود و امروز خیلی ها توقع دارند هر اتاقی و هر بچه ای برای خودش تلویزیون مجزا داشته باشد. همه ی این ها هزینه های اضافی است که خانواده ها برای خود می تراشند و ادعا می کنند زمان شاه زندگی راحت تر بود!

ضررهای معنوی
اگر واقعگرا باشیم می دانیم که زندگی ما در این دنیا برای مدت محدودی ادامه دارد و باید ناگزیر بعد چند دهه خود را تسلیم مرگ کنیم. ما اعتقاد داریم که از جهانی آمده ایم و به جهان دیگر می رویم و این دنیا مزرعه ای است برای جمع کردن سرمایه ی سفر. کوچکترین اعمال ما در سرنوشتمان موثر است. حال چگونه ممکن است هر فیلمی را ببینیم و هر فکری را از فیلم ها در مغز خود راه دهیم؟ همانطور که مزه ی غذاهای غیربهداشتی بیرون خانه از غذاهای سالم منزل بهتر به نظر می رسد غذاهای ناسالم فکری هم از غذاهای سالم جذاب تر است. انسانی که آگاه و هوشیار است سلامتی اش را به لذت غذاهای ناسالم و مشکوک نمی فروشد. لذا نمی توان هر فیلم و برنامه ای را نگاه کرد و روح خود را به شیطان فروخت. بسیاری از صحنه ها و موسیقی های فیلم ها مورد تایید دین نیست. اگر دین را برنامه ی رشد و سعادت انسان در دنیا و آخرت بدانیم متوجه می شویم که چرا دین با هر ابزاری که انسان را از تحرک و پیشرفت و یادگیری دور کند مبارزه می کند. برخی خیال می کنند با عوض کردن موسیقی و بریدن صحنه های نامناسب مشکل حل می شود. خیر؛ فیلمی که سراسر آن فکر و روح غربی و فراموشی خدا است با بریدن چند صحنه تغییر نمی کند. متاسفانه بسیاری از فیلم هایی هم که با نام دین و مفهوم دینی ساخته می شوند بدتر به تخریب دین می پردازند و مفاهیم غلطی را که ناشی از فکر نویسنده و کارگردان و تهیه کننده است به نمایش می کشند. کلا کسانی امروز داعیه دار دین در سینما شده اند که چیزی از دین نمی دانند. منظورم از دین، آن دینی است که امام موسی صدر می فرماید برای خدمت به انسان آمده است. نه دین افراط و تفریط و برداشتهای شخصی افراد.

روشنفکر نماها چه می گویند؟

عده ای وقتی می شنوند که کسی تلوزیون ندارد ژست روشنفکری می گیرند و می گویند تلوزیون داشته باش اما برنامه ریزی کن و کم نگاه کن.

چطور می شود کسی دجال را از منزلش بیرون نکند و برای استفاده از آن برنامه ریزی کند؟ چیزی که مضر است مضر است. تعارف نداریم.

می گویند فرزندت از اطلاعات و اخبار روز عقب می افتد!

 اگر تلویزیون به کسی علم و دانش می داد که دانشمندان ناسا الان باید 48 ساعت از 24 ساعت را پای تلویزیون می گذراندند! اینکه فلان جا ساختمانی فرو ریخت و دلایل آن چه بوده یا دراز ترین مرد دنیا در فلان شهر را نشان بدهند یا سوسمارها به شهری در آمریکا حمله کردند به چه درد دنیا و آخرت ما می خورد؟ اطلاعات تلویزیون اطلاعات نیست. خرده ریزه هایی به درد نخورد است. چرا دانشمندان خارجی و ایرانی مانند بقیه پای تلویزیون نمی نشینند؟ و به جای آن به کار و تحقیق مشغولند؟ اصولا تلویزیون در دنیای غرب برای کسانی که قرار است کاره ای بشوند تعریف نشده، برای مردم عادی است تا آنها را کنترل کند.

می گویند دید سیاه و سفید داشتن به تلویزین غلط است و از برنامه های خوب آن نمی توان گذشت.

شما فقط تلویزیون ایران را در نظر نگیرید، در کشورهای دیگر شبکه های مختلفی با برنامه های مختلف سعی دارند تفکر خاص و زندگی خاصی را به مخاطب القا کنند. حتی همین عربها 24 ساعته به پخش فیلم های هالیوودی می پردازند (ضمن اینکه بیشتر فیلم های خودمان چیزی کم از فیلم های خارجی ندارند). چیزی که مضر است، مضر است. تعارف نداریم. نمی شود گفت با دید سیاه و سفید به سرطان نگاه نکنیم، جنبه های مثبتی هم دارد!!!

برخی می گویند شما نمی توانید برای فرزندتان تصمیم بگیرید و او را از تلویزیون محروم کنید!

خب اگر چیزی مضر بود هر عاقلی آن را از فرزندش دور می کند. همین روشنفکر نماها خودشان فرزندشان را از مواد مخدر دور می کنند و نمی گویند باید بچه خودش عقلش برسد و تصمیم بگیرد. اگر کسی دید فرزند کوچکش چاقوی تیزی را در دست دارد نمی تواند بی خیال نظاره گر باشد و حتما آن را به روشی از او می گیرد. ضمنا چه کسی گفته پدر و مادر حق ندارند برای سرنوشت او تصمیم بگیرند؟ چطور پدر و مادر موظفند بچه را مجبور به درس خواندن کنند حتی به زور کتک؟ اما نمی توانند یک وسیله ی مضر وقت تلف کن را از او بگیرند؟!

خانواده ی ما از قبل انقلاب تلویزیون نداشتند. بعد انقلاب هم برای پدر و عموهای ما تلویزیون نگرفتند. به همین منوال پدر و عموهای من هم تلویزیون به منزلشان نیاوردند. به ادعای معلمین مدرسه های این عمو زاده ها، بهترین دانش آموزان مدرسه آنها بودند. اخلاق خوب و روحیه سالم و بانشاط و صورت خندان و درس خوب. رتبه های کنکور همه ی ما هم بسیار عالی بود. از نبود تلویزیون نه تنها اطلاعاتمان کم نشد، که به علت مطالعه زیاد اطلاعاتمان از بقیه بیشتر بود. نه تنها منزوی و امل و گوشه گیر نشدیم که همیشه گل محافل بودیم. کلی دوست و رفیق داریم. یک مقدار از خودم تعریف کنم! من رتبه ی اول کتابخوانی در مدرسه را بدست آوردم، کامپیوتر را بدون هیچ کلاس و دوره ای یاد گرفتم و تدریس می کردم، به انواع سیستم عامل های کامپیوتر و موبایل مسلط هستم و هرکسی در فامیل می خواست یک وسیله ی تکنولوژیک بخرد با من مشورت می کرد. تعمیرکار خودم هستم، از برقکاری و نجاری و لوله کشی گرفته تا باغبانی بلدم. بدون خودکشی و روزی 40 ساعت درس خواندن در روز رتبه ی خیلی خوبی آوردم و در دانشگاه قبول شدم. الان هم فوق لیسانسم را دارم خارج ایران می گیرم. خب اینها کم است؟ کسی دوست ندارد بچه اش توانمند و سرحال و شاد باشد؟ باید حتما روح بچه را با فیلم های مزخرف تلویزیون نابود کرد و بچه دچار انواع مشکلات روانی شود؟

دوستانی که نظری غیر این دارند موضع منفی نگیرند. چند ماه بدون تلویزیون سر کنید و خودتان نتیجه اش را ببینید و از وقتتان لذت ببرید.